بررسی تغییرات الکتروکاردیوگرام و حداکثر اکسیژن مصرفی مردان فعال متعاقب مصرف کافئین با دستگاه Custo Diagnostic

کافئین متیل جدا شده از گزانتین، آلکالوئیدی محرک و شایع ترین داروی مصرفی جهان است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر مصرف کافئین بر توان هوازی و تغییرات الکتروکاردیوگرام مردان فعال پس از اجرای تست بیشینه بروس می باشد. تعداد 9 مرد دانشجو فعال از بین 25 نفر (میانگین 37/1± 9/20 سال، % چربی 79/3±21/11 % و شاخص توده بدنی 69/1±49/23 کیلوگرم بر مجذور قد) در قالب طرح نیمه تجربی در دسترس و در دو شرایط کنترل و کافئین با دوز 5 % با فاصله یک هفته جایگزین شدند. 60 دقیقه پس از مکمل دهی اجرای تست بروس اجرا شد. مقادیر توان بیشینه هوازی محاسبه و فاصله زمانی QT با نرم افزار Custodiagnostic در هر دو شرایط اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که مصرف کافئین دارای تاثیر معناداری بر سطوح توان هوازی بیشینه نسبت به شرایط بدون مکمل و استراحت بود. به علاوه، فاصله زمانی QT پس از اجرای فعالیت بیشینه نسبت به استراحت افزایش معناداری نشان داد (05/0P<). مصرف کافئین سبب افزایش توان هوازی بیشینه و ارتفاع موج QT اینتروال بعد از اجرای فعالیت بیشینه می شود. احتمالا سطح و شدت ورزش می تواند باعث افزایش دپولاریزاسیون و رپولاریزاسیون بطن و عملکرد قلب شود.