پیش بینی نارسایی قلبی با استفاده از شاخص های خطرزای سبک زندگی و اکسیژن مصرفی اوج

شاخص های سبک زندگی (سلامت جسمانی، ورزش/تندرستی، تغذیه، پیشگیری از بیماری ها، سلامت روانی، سلامت معنوی، سلامت اجتماعی، اجتناب از داروها و مواد مخدر، پیشگیری از حوادث و سلامت محیطی) ، فشار خون و آمادگی قلبی-تنفسی با عارضه کرونر قلبی در ارتباط هستند. اما اینکه کدام شاخص در اولویت است، اطلاعات محدود است. بنابراین، پیش بینی نارسایی قلبی با شاخص های سبک زندگی و فیزیولوژیکی (فشارهای خون سیستول، دیاستول، نسبت فشار خون سیستول مچ پا به بازو و اکسیژن مصرفی اوج) هدف مطالعه حاضر بود. آزمودنی های این مطالعه 299 مرد 50-77 سال بودند که به دلیل ناراحتی قلبی به بیمارستان مراجعه کردند. برای تشخیص نارسایی قلبی از پرسشنامه آنژین Rose استفاده شد. به علاوه، پرسشنامه های سبک زندگی و سطح فعالیت بدنی توسط آزمودنی ها تکمیل شد. اکسیژن مصرفی اوج نیز به روش غیرورزشی (بر اساس میزان فعالیت بدنی) برآورد گردید. رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که نارسایی قلبی با استفاده از شاخص های سبک زندگی و فیزیولوژیکی به طور معناداری پیش بینی شد (457/0R = و 0003/0P =). با روش گام به گام، به ترتیب متغیرهای سلامت اجتماعی، ورزش/تندرستی و پیشگیری از بیماری ها از مهم ترین عوامل در این پیش بینی بودند. همبستگی سهمی نشان داد که اکسیژن مصرفی اوج، مستقل از متغیرهای سن، وزن بدن، شاخص جرم بدن و محیط شکم با نارسایی قلبی ارتباط معکوس و معناداری داشت (213/0R = - و 0002/0 P =). به نظر می رسد که شاخص های سلامت اجتماعی، ورزش/تندرستی و پیشگیری از بیماری ها نسبت به سایر شاخص ها در پیش بینی نارسایی قلبی در مردان 50-77 سال اهمیت بیشتری دارند.