بررسی شکستگی باز نوع 3 اندام تحتانی در مرکز اصلی تروما در اصفهان، مرکز ایران

از شایع ترین دلایل ارتوپدی مراجعه به اورژانس، آسیب های تروماتیک به اندام تحتانی می باشند. شکستگی های باز اندام تحتانی به سه گروه تقسیم می شوند که پیچیده ترین آن ها نوع 3 است که با آسیب عروقی همراه است. در مطالعه ی حاضر، به بررسی اپیدمیولوژیک شکستگی های نوع IIIC در اصفهان پرداخته شد. مطالعه ی حاضر، از نوع اپیدمیولوژیک، توصیفی و مقطعی بود که بر روی 26 بیمار با شکستگی نوع IIIC بر اساس سیستم طبقه بندی Gustilo-Anderson در مرکز ترومای سطح I اصفهان طی سال های 95-1393 انجام شد. عروق درگیر (بر اساس تصویربرداری اولتراسوند Doppler) ، نوع مدیریت برای بازسازی شکستگی، نوع روش بازسازی زخم (بستن اولیه یا تاخیری زخم) و مدت زمان از شروع آسیب تا بازسازی عروق بررسی شد. 26 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. آسیب سمت راست اندام در 2/46 درصد، شکستگی تیبیا 4/65 درصد و شکستگی های ران در 6/34 درصد دیده شد. شایع ترین شریان آسیب دیده، شریان Popliteal در 2/69 درصد موارد بود. ثابت سازی خارجی (External fixation) رایج ترین روش درمان در بیماران (9/76 درصد) بود. 9/76 درصد تحت ترمیم زخم تاخیری و 07/23 درصد تحت ترمیم زخم اولیه قرار گرفتند. 6/34 درصد طی 6 ساعت اول تحت ترمیم عروقی قرار گرفتند و 6/34 درصد از بیماران به عفونت اندام تحتانی مبتلا شدند. طبق یافته های مطالعه ی حاضر، شکستگی تیبیا و آسیب شریان Popliteal، شایع ترین آسیب های باز اندام تحتانی بودند و بیشترین مورد ترمیم ارتوپدی به صورت ثابت سازی خارجی صورت گرفت.