امکان استفاده از باکتری های محرک رشد در عملیات احیای جنگل های بلوط (مطالعه موردی: ایستگاه گاران، مریوان)

به دلیل دخل و تصرف فراوان و بهرهبرداری های بیرویه بهتدریج از مساحت جنگلهای بلوط در مناطق رویشی مختلف کاسته شده لزوم احیای رویشگگاه هگای تخریگ بشگده بگ یش از ، است. با توجه به اهمیت بلوط در اکوسیستم ایران بهویژه ناحیه رویشی زاگرس تاثیر باکتری های محلولکننده فسفات معدنی جداشده از خاک نواحی رویشی زاگرس بگر ، پیش احساس میشود. در این پژوهش زندهمانی و رشد نونهالهای دو گونه برودار و ویول بررسی شده است. ابتدا نمونه برداری از خاک منطقه ریزوسفری درختان برودار و ویول در ایستگاه گاران انجام گرفت و باکتری های محلولکننده فسفات از آنها جدا شده و با استفاده از آزمونهای بیوشیمیایی در سطح جنس شناسایی شدند. بذرهای جمعآوریشده پس از مایهزنی در ایستگاه گاران کاشته شدند. پژوهش براساس آزمگ ایش فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با استفاده از متغیر گونه بلوط (در دو سطح) و جنس باکتری (در پنج سطح) انجام گرفت. رشگد قطگر ی و ، اما باکتری ها موجب افزایش رشد طولی ، نتایج نشان داد که اثر گونه و باکتری بر زندهمانی گونه ها معنیدار نیست درصد وزن خشکریشه نونهالهای برودار و ویول شدند. براساس مقایسه میانگین پارامترهای رشگد طگولی، رشگد قطگری و وزن گونه ویول پاسخ بهتری به مایهزنی باکتری ها از خود نشان داد. بهعلاوه تاثیرات باکتری سودوموناس و باسیلوس در ، خشک ریشه افزایش معنی دار متغیرهای تحقیق بیش از باکتری های دیگر است و در عملیات احیگا ی جنگگل هگای زاگگرس ، اسگتفاده از آنهگا را میتوان توصیه کرد