نقش سیاسی شهروندان در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و دیدگاه های ناظر بر آن

به رسمیت شناختن نقش سیاسی مردم و میزان آن در قانون اساسی بیانگر ظرفیت دولت ها برای حضور و فعالیت شهروندان در قالب افراد یا گروه ها در زمینه های مختلف اداره امور کشور به عنوان یک حق سیاسی می باشد. وجه بارز حقوق سیاسی در میزان مشارکت سیاسی مردم برای اداره حکومت ها متجلی می شود. اگر این حق به عنوان مطلع حقوق سیاسی، در قانون اساسی و در حدود انتخاب و تعیین زمامداران، نظارت بر عملکرد مسوولان، مطالبه از ایشان و نهایتا پاسخگویی مسوولان به مردم، پیش بینی شده باشد، می توان این قانون را به عنوان قانون اساسی مردم سالار برشمرد. با این وجود در نظام های دینی همچون نظام جمهوری اسلامی ایران که محوریت اداره کشور و حتی تصویب قوانین، از شرع منشا می گیرد تفاوت دیدگاه هایی در مورد اختیار و حتی توانایی مردم برای اعمال نظر در اداره امور به وجود آمده است، لکن با وجود این نظرات مغایر، تفاوت دیدگاه ها نمی تواند و نباید اصول قانون اساسی که بر مبنای شرع تدوین و به تصویت ملت رسیده را تحت تاثیر قرار داده یا آن ها را نادیده بگیرد.