تاثیر سطوح متفاوت پری بیوتیک اینولین جیره غذایی بر شاخص های رشد، بازماندگی و ترکیب لاشه بچه ماهی آمور (Ctenopharingodon idella)

ماهی کپور علفخوار به علت سرعت رشد زیاد، توقع غذایی کم و مقاومت زیاد از گونه های اصلی کپور ماهیان در پرورش چندگونه ای محسوب می شود و ایده استفاده از پری بیوتیک اینولین در جیره غذایی آن می تواند موجب بهبود عملیات پرورش این گونه شود. لذا در این تحقیق تاثیر سطوح مختلف پری بیوتیک اینولین بر شاخص های رشد، بازماندگی و ترکیب لاشه در بچه ماهی آمور بررسی شد. تعداد 180 عدد بچه ماهی (10/0±51/4 گرم) به مدت 60 روز با پری بیوتیک اینولین به مقدار 1، 2 و 3 گرم هر کیلوگرم جیره که به طور همگن با جیره مخلوط شد، تغذیه شدند و گروه شاهد هیچ پری بیوتیکی را دریافت نکرد. نتایج نشان داد که بیشترین درصد افزایش وزن بدن، ضریب رشد ویژه و فاکتور وضعیت در تیمار 3 گرم اینولین در هر کیلوگرم جیره حاصل شد که با سایر تیمارها تفاوت معنی داری داشت (05/0p). در میزان چربی لاشه تفاوت معنی داری بین گروه 2 و 3 نسبت به سایر تیمارها مشاهده شد. همچنین بین تیمارهای پری بیوتیکی و گروه شاهد تفاوت معنی داری از لحاظ میزان خاکستر وجود داشت و حداقل میزان خاکستر لاشه در گروه شاهد مشاهده شد. بنابراین اگرچه افزودن اینولین تاثیر چندانی در بهبود ترکیبات مغذی بچه ماهیان نداشت اما توانست شاخص های رشد و تغذیه ای را به طور معنی دار بهبود دهد و افزودن 3 گرم اینولین در کیلوگرم جیره جهت افزایش رشد بچه ماهیان آمور توصیه می شود.