بررسی و نقد استدلال فمینیسم رادیکال از طریق آزادی تولید مثل بر جواز سقط جنین

رشد فناوری های تولید مثل مصنوعی، مسائل اخلاقی جدیدی را در رابطه با جواز سقط جنین مطرح نموده است. هدف این مطالعه نقد استدلال آزادی تولید مثل بر حق جواز سقط جنین برای زنان از دیدگاه برخی از فمینیست های رادیکال است. در این مطالعه ابتدا به بیان تاریخچه فعالیت های فمینیستی برای آزادی سقط جنین در دفاع از حقوق باروری زنان پرداخته می شود. سپس استدلال فمینیسم رادیکال از طریق آزادی تولید مثل بر جواز سقط جنین از طریق طرح حقوق اخلاقی جنین تحلیل و نقد می گردد. فایرستون، سیمون دوبوار، کریستین اورال و سوزان شروین برای اثبات جواز سقط جنین در موارد فوق به استدلال حق آزادی تولید مثل برای زنان تمسک جسته اند. ادعای اصلی آنان این است که زنان به دلیل مشکلات و رنج هایی که به سبب بارداری، زایمان و مادری متحمل می شوند، از حقوق باروری و تولید مثل خاصی از جمله حق آزادی سقط جنین برخوردار هستند. نقد این ادعا با توجه به تقدس ذاتی حیات انسان، به رسمیت شناختن حق جنین در استفاده از رحم مادر به عنوان محل طبیعی رشد و تکون انسان و مسوولیت اخلاقی افراد در قبال دیگران حتی در مواردی که با اختیار خود در شرایط انتخاب قرار نگرفته اند، تبیین می گردد. زنان حق ندارند فقط به دنبال حقوق و منافع خود در جامعه بوده و مسوولیت ها و پیامدهای اعمالشان در مورد جنین هایی که حیات انسانی آنان ارزشمند است، را نادیده بگیرند. حق سقط جنین به بهانه آزادی زن، مستلزم نفی وظایف و مسوولیت های او به عنوان یک مادر است.