تاثیر تاموکسیفن بر سلول های سرطانی پروستات در محیط آزمایشگاه

با توجه به شیوع بالای سرطان پروستات و تاثیر آندروژن ها در پیشرفت آن، این مطالعه به منظور بررسی اثرات مهاری تاموکسیفن بعنوان یک آنتی آندروژن، بر سرطان پروستات انجام شده است. در این مطالعه تجربی رده سلولی (PC3) انسانی از انستیتو پاستور خریداری شد. غلظت های 0، 3/25، 7/5، 15، 30 و 60 میکرومولار تاموکسیفن بر روی سلولها اثر داده شد و تستهای زنده مانی، مهاجرت، کولونی زایی و تغییرات مورفولوژیک سلولی به ترتیب با روش های MTT، wound healing، کولونی زایی و رنگ آمیزی گیمسا بررسی شدند. مقدار IC50 تاموکسیفن با غلظت 15 میکرومولار و در زمان 24 ساعت با ضریب رگرسیون 90/0 بدست آمد. نتایج نشان داد که تاموکسیفن بطور معنی داری باعث مهار تکثیر با 0/6±7/3 کلونی نسبت به 100 کلونی کنترل (0/03p<) و مهاجرت با قطر شیار1/5±278/4 میکرومتر نسبت به 0/9±89/68 میکرومتر کنترل (0/01p<) در دوز 15 میکرومولار می شود. درمان سلول ها با دوز 15 میکرومولار نیز در مقایسه با گروه کنترل باعث ایجاد تغییرات در هسته و سیتوپلاسم و ایجاد آپوپتوز می گردد. نتایج مطالعه نشان داد که تاموکسیفن دارای اثرات مهاری معنی داری بر روی سلول PC3 پروستات می باشد و می تواند بعنوان یک راه مناسب در جهت درمان سرطان پروستات مورد توجه قرار گیرد.