شناسایی عوامل موثر بر تعادل کار و زندگی در پرستاران (یک مطالعه موردی)

دغدغه های شغلی همچون ناکافی بودن تعداد کارکنان، حجم کاری بالا، ساعات کاری طولانی و فشار کاری باعث می شود پرستاران نتوانند نقش خود را در قبال خانوادشان ایفا کنند. از سوی دیگر، پرستاران به علت مشکلات خانوادگی معمولا نمی توانند وظایفشان را در محیط کار انجام دهند. مطالعه حاضر با هدف شناسایی عوامل موثر بر تعادل کار -زندگی پرستاران انجام شده. این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی و تک مقطعی بود که بر روی (225) پرستار در (6) بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی جیرفت در سال (1396) شامل (2) بیمارستان آموزشی-درمانی و (4) بیمارستان درمانی که به روش طبقه ای تصادفی انتخاب شده بودند، انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه وونگ و کو که شامل شش بعد و بیست سوال بود. جمع آوری گردید. تحلیل داده ها در بخش آمار توصیفی با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه (22) و در بخش مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارSMARTPLS نسخه (2) انجام شد. در این پژوهش (225) پرستار مرد و زن با وضعیتهای استخدامی رسمی، پیمانی و قراردادی شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی جیرفت مشارکت کرده یودند. از بین ابعاد مورد بررسی، بعد انعطاف شغلی (0. 89) ، تعهد کاری (0. 88) و حمایت کاری (0. 87) بیشترین تاثیر را بر تعادل کار و زندگی پرستاران داشتند. با توجه به اهمیت تعادل کار و زندگی در پرستاران توصیه می شود، مدیران شرایط ایجاد انعطاف شغلی مانند استقرار سیستم پرستاری الکترونیک و ایجاد گروه های حمایتی را فراهم نمایند. رسیدگی به وضعیت معیشتی پرستاران، برگزاری جلسات پرسش و پاسخ و مصاحبه با پرستاران، ایجاد مهدکودک هایی با ساعات کار طولانی نیز می تواند در برقراری تعادل موثر باشد.