بررسی رابطه خوش بینی و اهمال کاری در دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشگاه های علوم پزشکی شمال غرب ایران-1397

اهمال کاری در دانشجویان پرستاری می تواند، اثرات جبران ناپذیری برجای بگذارد، عوامل بسیار زیادی بر اهمال کاری موثر هستند که خوش بینی یکی از عواملی است که اثرات آن بر فرد اهمال کار نامشخص می باشد؛ از این رو مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه بین خوش بینی با اهمال کاری را در دانشحویان پرستاری انجام شده است. در این مطالعه توصیفی همبستگی که در طی سال 1397 در شمال غرب کشور انجام شد، 315 دانشجوی پرستاری با روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند و ارتباط خوشبینی و اهمال کاری به کمک پرسشنامه های اهمال کاری تاکمن و خوشبینی شییر و کارو با استفاده از آمار استنباطی همبستگی پیرسون و نسخه 19 نرم آفزار آماری SPSS سنجیده شد. میزان p کمتر از 5 صدم معنی دار در نظر گرفته شد. میانگین و انحراف معیار اهمال کاری در دانشجویان (50/03± 47/25) مطالعه حاضر در سطح بالایی قرار داشت حال آنکه میانگین و انحراف معیار خوشبینی (01/04± 69/32) آنان در سطح متوسطی بود و دارای ارتباط آماری معنی داری بود (001/0P=). همچنین میانگین اهمال کاری و خوشبینی با افزایش ترم، افزایش نشان داد. کمترین نمره اهمال کاری و خوشبینی در دانشجویان ترم یک و بیشترین آن در ترم آخر مشاهده شد. خوشبینی و اهمال کاری در دانشجویان شرکت کننده در مطالعه حاضر به ترتیب در سطوح بالا و متوسط بودند که با یکدیگر ارتباط معنی داری داشتند، از طرفی دیگر مشاهده شد که افزایش خوشبینی موجب اهمال کارتر شدن دانشجویان مورد مطالعه شد. محققین انجام مطالعات بنیادی و همچون عوامل موثر بر خوشبینی و اهمال کاری را پیشنهاد می کنند.