شاخص های تغذیه ای در خرچنگCharybdis hellerii (A.Milne-Edwards,1867) در آب های ساحلی خلیج فارس(استان هرمزگان)

تحقیق درباره تغذیه و عادات غذایی آبزیان یکی از موضوعات مهم در علوم شیلاتی است. بررسی شاخص های تغذیه ای خرچنگ ها به عنوان یکی از مهم ترین فاکتورهای موثر در رشد و بقاء آنها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. همچنین مشخص شده که پراکندگی، رشد و تولید مثل خرچنگ ها تا حد زیادی بستگی به در دسترس بودن طعمه دارد. هدف از انجام این تحقیق بررسی عادات غذایی و شاخص های تغذیه ای خرچنگ Charybdis hellerii (A. Milne-Edwards, 1867) طی دوره یک ساله است. این تحقیق به منظور تعیین رژیم غذایی خرچنگ C. hellerii در آب های ساحلی خلیج فارس (استان هرمزگان) طی مدت 12 ماه از خرداد 1394 تا اردیبهشت 1395 صورت گرفت. نمونه های خرچنگ به عنوان صید ضمنی میگو همزمان با گشت های پایش ذخایر میگو در آب های استان هرمزگان انتخاب شد. نتایج و بحث: در این تحقیق از 371 عدد معده بررسی شده، تعداد 174 عدد خالی و 197 عدد پر بودند. محتویات معده خرچنگ ها شامل 75/60 % سخت پوستان، 5/11 % ماهی، 6/8 % نرم تنان، 1/6 % علوفه دریایی، 3/5 % مواد مخلوط و 7/7 % مواد غیر قابل شناسایی (تجزیه شده) و مواد غیر غذایی شامل شن و سنگریزه بود. شاخص تهی بودن طی مدت مورد بررسی 9/46 % برآورد شد که نشان دهنده تغذیه متوسط این جانور است. اصلی ترین غذای این گونه به ترتیب سخت پوست، ماهی و نرم تن بود. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که با توجه به شاخص تهی بودن معده تفاوتی بین خرچنگ های فاقد کشتی چسب و خرچنگ های حامل کشتی چسب وجود ندارد (P> 0. 05). این تحقیق نشان داد که این گونه همه چیز خوار است و رژیم تغذیه ای متوسطی دارد. بر اساس نتایج ثبت شده اختلاف معنی داری بین نوع تغذیه در دو جنس نر و ماده مشاهده نشد، اما شاخص پر بودن معده نشان داد که خرچنگ های نر در مقایسه با خرچنک های ماده به طور معنی داری در اغلب ماه های سال موجودات پرخورتری بودند که علت را می توان به درصد بالای تخم دار بودن خرچنگ های ماده در طول دوره تحقیق و فعالیت کم آنها در این مدت نسبت داد.