اثرات تیمول در مدل تجربی روماتوئید آرتریت

امروزه توجه زیادی به ترکیبات گیاهی باقابلیت درمانی شده است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثرات تیمول در مدل حیوانی روماتوئید آرتریت (RA) است. بیماری RA با استفاده از تزریق ادجوانت فروند کامل در بالشتک کف پای رت های ویستار القاء شد. سپس رت ها به صورت تصادفی در سه گروه بدون تیمار، تیمار شده با تیمول (mg/kg100-خوراکی) و یا درمان شده با پردنیزولون (mg/kg10-خوراکی) قرار گرفتند. کلیه درمان ها از روز پنجم پس از القاء شروع شد. تغییر قطر ناحیه dorso-plantar دست و پای هر رت تا روز 23 پس از القاء، یک روز در میان ثبت شد. میزان ادم و تورم کف پا در هر دو گروه رت های مبتلا و درمان شده با تیمول و یا پردنیزولون به صورت تقریبا برابر نسبت به گروه شاهد کاهش یافت. سطح نیتریک اکسید و آنزیم میلوپراکسیداز سرمی، هم زمان با شدت تکثیر لنفوسیت های طحالی و میزان تولید سایتوکاین های IL-1 و IL-6 در گروه های درمانی نسبت به گروه شاهد کاهش معنی داری یافت. میزان کاهش نیتریک اکسید سرمی در گروه دریافت کننده تیمول نسبت به گروه دریافت کننده پردنیزولون بیشتر بود. در عوض پردنیزولون موجب کاهش بیشتری در سطح سایتوکاین های IL-1 و IL-6 نسبت به رت های مبتلا و دریافت کننده تیمول شد. استفاده از تیمول ممکن است که به عنوان یک استراتژی سودمند در کنترل بیماری RA مطرح گردد.