بررسی شاخص های رسوب گذاری و خورندگی منابع آب شرب برخی از شهرهای استان مازندران

با توجه به اینکه بخش عمده ای از آب آشامیدنی در استان مازندران از آبهای زیرزمینی تامین می شود و به دلیل زیادبودن غلظت نمکهای محلول و سختی در این آب ها، احتمال رسوب گذاری و یا خورندگی در شبکه توزیع آب این مناطق وجود دارد. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف تعیین پتانسیل رسوب گذاری و خورندگی با استفاده از شاخصهای موجود در منابع آب آشامیدنی شهرهای آمل، بابل، قائمشهر، ساری و نکا در نیمه دوم سال 1394 و نیمه اول سال 1395 انجام شد. در این پژوهش 192 نمونه آب شرب از شهرهای منتخب استان مازندران از نظر پارامترهای تعیین کننده شاخص های رسوب گذاری و خورندگی به روش استاندارد مورد آزمایش قرار گرفتند. سپس با استفاده از معادلات مربوطه، شاخصهای لانژلیه (Langelier) ، رایزنر (Ryznar) ، پوکوریوس (Puckorius) ، تهاجمی و لارسون (Larson) تعیین شدند. از مجموع 192 نمونه مورد آنالیز در شهرهای مورد بررسی، مطابق با شاخص رایزنر 76 درصد از نمونه ها دارای خاصیت رسوب گذاری بودند و براساس شاخص لانژلیه، 3/ 81 درصد از نمونه ها از پتانسیل رسوب گذاری برخوردار بودند. همچنین براساس شاخص پوکوریوس 8/ 68 درصد از نمونه های آب پتانسیل رسوب گذاربودن را از خود نشان دادند. شاخصهای لارسون و خورندگی تهاجمی نیز نشان دهنده وضعیت رسوب گذار آب بودند. در مجموع می توان گفت آبی که در شبکه توزیع شهرهای مورد بررسی در جریان است، به طور نسبی در وضعیت رسوب گذار قرار دارد.