تاثیر شش هفته تمرین استقامتی بر حجم تومور و سطوح میوستاتین در بافت عضلانی موش های ماده مبتلا به سرطان پستان، با تاکید بر نقش آن در کاشکسی

کاشکسی یکی از عوارض اصلی مرتبط با سرطان است. تغییر در سطوح عوامل مرتبط با کاشکسی از قبیل میوستاتین نقش موثری در تسریع یا کند شدن تحلیل توده عضلانی دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر شش هفته تمرین استقامتی بر سطوح میوستاتین در بافت عضلانی موش های ماده مبتلا به سرطان پستان است. بدین منظور 24 سر موش ماده Balb/c شش تا هشت هفته ای در سه گروه 8 تایی شامل گروه های کنترل سالم، کنترل توموری و تمرین استقامتی + تومور قرار گرفتند. برنامه تمرین استقامتی به مدت شش هفته و پنج جلسه در هفته با سرعت 14-18 متر بر دقیقه روی نوارگردان مخصوص جوندگان اجرا شد. 48 ساعت بعد از جلسه آخر تمرین، بافت عضله دوقلو جدا شد و سطوح میوستاتین به روش الایزا در بافت عضلانی اندازه گیری شد. حجم تومور نیز با کولیس دیجیتال اندازه گیری شد. نتایج کاهش معنادار سطوح میوستاتین را در بافت عضلانی گروه تمرین+تومور در مقایسه با گروه کنترل توموری نشان داد (001/0>p) و سطوح میوستاتین در گروه کنترل سالم در مقایسه با گروه کنترل توموری و تمرین+تومور به صورت معنادای کمتر بود (05/0>p). همچنین، افزایش معنادار وزن عضله دوقلو (015/0=p) و کاهش حجم تومور (001/0>p) در گروه تمرین+تومور مشاهده شد. به نظر می رسد که کاهش سطوح میوستاتین بافت عضله بعد از تمرینات استقامتی نقش مهمی در پیشگیری از تحلیل توده عضلانی دارد. بر اساس یافته های حاضر، تمرین استقامتی علاوه بر مقابله با رشد تومور، می تواند به عنوان یک راهکار موثر برای مقابله با تحلیل عضلانی در نمونه های سرطانی مورد توجه قرار گیرد.