تاثیر آموزش مهارت های شناختی، رفتاری و عاطفی بر مولفه های خودتعیین گری در دانش آموزان پسر دوره ابتدائی با ناتوانی های یادگیری

هدف از انجام این پژوهش تعیین تاثیر آموزش مهارت های شناختی، رفتاری و عاطفی بر مولفه های خودتعیین گری در دانش آموزان پسر مقطع ابتدائی با ناتوانی های یادگیری شهر اهواز بود. پژوهش حاضر یک روش آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس خودتعیین گری دانش آموز (SDSS) بود. نمونه پژوهش شامل 27 دانش آموز (15 نفر گروه آزمایشی و 12 نفر گروه گواه) پسر پایه پنجم و ششم ابتدائی با ناتوانی یادگیری، که در سال تحصیلی 93-1392 مشغول به تحصیل بودند، که با روش تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند. قبل از آموزش مهارت های شناختی، رفتاری و عاطفی از دو گروه، پیش آزمون های مولفه های خودتعیین گری (شناخت خود، ارزشمند دانستن خود، برنامه ریزی، عمل کردن و پیامدهای تجربه و یادگیری) گرفته شد. سپس، به گروه آزمایشی مهارت های شناختی، رفتاری و عاطفی آموزش داده شد و به گروه گواه آموزشی ارائه نشد. پس از اتمام دوره آموزشی بلافاصله از هر دو گروه پس آزمون های مولفه های خودتعیین گری گرفته شد. بعد از هفت هفته از پایان دوره آموزشی مجددا از هر دو گروه آزمون های فوق، به عنوان پیگیری، گرفته شد. نتایج تحلیل های کوواریانس نشان داد که آموزش مهارت های شناختی، رفتاری و عاطفی باعث افزایش معنی دار مولفه های خودتعیین گری یعنی شناخت خود (004/0وp) ، ارزشمند دانستن خود (0/001>p) ، برنامه ریزی (0/003>p) ، عمل کردن (0/001>p) و پیامدهای تجربه و یادگیری (0/002>p) در دانش آموزان می شود. همچنین، نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش در طول زمان بر مولفه های شناخت خود (0/004>p) ، ارزشمند دانستن خود (0/006>p) ، برنامه ریزی (0/002>p) ، عمل کردن (0/007>p) و پیامدهای تجربه و یادگیری (0/005>p) ، در دانش آموزان اثر پایدار دارد. بر اساس نتایج این مطالعه آموزش مهارت های شناختی، رفتاری و عاطفی سبب افزایش مولفه های خودتعیین گری در دانش آموزان شد. پیشنهاد می شود متخصصان تعلیم و تربیت این برنامه آموزشی را به عنوان روشی مهم برای ایجاد پیامدهای روانشناختی مطلوب در کودکان دارای ناتوانی های یادگیری به کار گیرند.