بررسی اثر کرم نانوامولسیونی حاوی اسانس لاواند و عصاره ی شیرین بیان بر بهبود زخم پوستی عمیق در موش صحرایی

با وجود ویژگی های دارویی بسیار خوب اسانس لاواند و عصاره ی شیرین بیان، عواملی مانند واکنش های آلرژیک و زیست تخریب پذیر بودن، فعالیت آن ها به عنوان داروهای درمانی را محدود می کند. ساخت نانوامولسیون، راهی برای غلبه بر این محدودیت ها می باشد. هدف از انجام مطالعه ی حاضر، بررسی تاثیر کرم نانوامولسیونی حاوی اسانس لاواند و عصاره ی شیرین بیان بر بهبود زخم پوستی عمیق در مدل موش صحرایی بود. در این مطالعه ی تجربی، نانوامولسیون حاوی اسانس لاواند و عصاره ی شیرین بیان به روش امولسیون سازی خودبه خودی ساخته شد. جهت بررسی تاثیر در روند بهبود زخم، روی پوست 85 سر موش صحرایی نر، زخم عمیق ایجاد گردید. برای اندازه گیری مساحت سطح زخم در روزهای 2، 5، 7، 10 و 14 بعد از ایجاد زخم از نمونه ها عکس برداری دیجیتالی انجام شد و به منظور محاسبه، نرم افزار Image J مورد استفاده قرار گرفت. همچنین، در روزهای 2، 7 و 14 مطالعه، از محل زخم نمونه برداری صورت گرفت و میزان بیان ژن های Transforming growth factor-beta1 (TGF-β1) ، Type I collagen (Col I) و Col III با روش Real-time polymerase chain reaction (Real-time PCR) اندازه گیری شد. کرم نانوامولسیونی، مساحت سطح زخم را به طور قابل ملاحظه ای سریع تر از کرم غیر نانوامولسیونی (010/0 > P) و کرم فنی توئین 1 درصد (050/0 > P) کاهش داد. همچنین، داده های RT-PCR نشان داد که درمان موضعی زخم ها با کرم نانوامولسیونی بیان ژن های TGF-β1، Col I و Col III را افزایش می دهد (010/0 > P). کرم نانوامولسیونی حاوی اسانس لاواند و عصاره ی شیرین بیان از پتانسیل بالقوه ای برای بهبود زخم پوستی عمیق در مدل موش صحرایی برخوردار می باشد