بررسی تاثیر محیط مسکونی در افزایش خطر ابتلا به ایدز (نمونه موردی شهر مشهد)

با وجود این که تحقیقات زیادی در رابطه با تاثیر محیط مسکونی بر وضعیت سلامت انجام شده است، اما در ارتباط با شیوع بیماری‎های رفتاری در بین ساکنین شهر، روستا و حاشیه، مطالعه ای صورت نگرفته است. به همین منظور، مطالعه حاضر با استفاده از نمونه ای در حدود 300 نفر در مشهد انجام شده است. مطالعه حاضر یک بررسی توصیفی-تحلیلی است که در سال‎های 1395 تا 1396 در شهر مشهد و اطراف آن به انجام رسیده است. از آنجا که تعداد افراد در معرض خطر بیماری های رفتاری در این محدوده مشخص نبود، با روش آماری شکار مجدد [1] ، تعداد جمعیت مبتلا تعیین و از بین مبتلایان 300 نفر مورد بررسی قرارگرفتند. داده های گردآوری شده، با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که میزان شیوع ایدز در میان حاشیه نشینان 94/1 نفر در هر 10 هزار نفر و سایر نقاط شهر 32/1 نفر و برای روستائیان 013/0 نفر است. رواج این نوع بیماری در بین مردان بیشتر از زنان بوده، ولی این اختلاف در بین جمعیت های حاشیه نشین بسیار اندک است. با این که بین قومیت و الگوهای ابتلا به نوع بیماری تفاوت هایی وجود دارد، اما تاثیر این عامل به مکان فعلی سکونت افراد ارتباط بیشتری دارد. بر اساس این یافته ها، به دلیل رواج بیشتر این نوع بیماری‎ها در مناطق فقیر و حاشیه نشین، ضرورت دارد تا مداخلات درمانی و آموزش‎های مربوط به پیشگیری از آن، در این مناطق با شدت بیشتری پیگیری شود.