بررسی رابطه معنای زندگی و عزت نفس با کیفیت زندگی سالمندان ساکن منزل و مقیم سرای سالمندان

سالمندی دوره بسیار مهمی از زندگی است که طی آن فرد با تهدیدات و بیماری های مزمنی روبه رو است. این امر کیفیت زندگی سالمند را در معرض آسیب قرار می دهد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه و بررسی رابطه معنای زندگی و عزت نفس با کیفیت زندگی در سالمندان ساکن منزل و مقیم سرای سالمندان است. پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی است که درباره نمونه ای 120 نفری از سالمندان زن و مرد ساکن شهر خرم آباد در سال 97-96 انجام شد، شامل 60 نفر سالمند ساکن منزل به روش تصادفی خوشه ایو 60 نفر سالمند مقیم سرای سالمندان که به روش تصادفی نظام دار (براساس شماره پرونده) انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه های معنای زندگی Steger و همکاران (2006) ، عزت نفس روزنبرگ (1965) و کیفیت زندگی ویر و شربون (1992) استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام و تی گروه های مستقل تجزیه وتحلیل شدند. نتایج این پژوهش نشان داد بین معنای زندگی (t= 6/68 ، 0/001>P) ، عزت نفس (t =5/02، 0/001>P) و کیفیت زندگی (t =3/09 ، 0/01>P) در میان سالمندان ساکن منزل و سالمندان مقیم سرای سالمندان تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام نیز نشان داد متغیرهای معنای زندگی و عزت نفس با هم 25 درصد از واریانس کیفیت زندگی را پیش بینی می کنند. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، ضروری به نظر می رسد با تدوین، برنامه ریزی و ارائه خط مشی مناسب، زمینه لازم برای بهبود و ارتقای کیفیت زندگی سالمندان به ویژه در سرای سالمندان فراهم شود.