اثر بخشی مدل پیشگیری از بازگشت بر پایه ذهن آگاهی (MBRP)، بر تحمل پریشانی و وسوسه در بیماران وابسته به مت آمفتامین

اهداف: اثر بخشی مدل پیشگیری از بازگشت بر پایه ذهن آگاهی بر تحمل پریشانی و وسوسه در بیماران وابسته به مت آمفتامین. از میان مراجعه کنندگان به مراکز تعداد 40 نفر از مردان و زنان دارای تشخیص اختلال وابستگی به مت آمفتامین که دوره سم زدایی را با موفقیت به پایان رسانده بودند، بر پایه معیار های TR- DSM – IV انتخاب شدند. این افراد به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. متغیر پژوهش در مرحله پیش آزمون در دو گروه متغیر های پژوهش، تحمل پریشانی با ابزار مقیاس تحمل پیشانی و وسوسه با ابزار پرسش نامه عقاید وسوسه انگیز مورد سنجش قرار گرفت. گروه آزمایش تعداد 8 جلسه 5/1 ساعته، تحت مداخله پیشگیری از بازگشت بر پایه ذهن آگاهی بر اساس مدل مارلات، قرار گرفتند و گروه کنترل مداخله ای دریافت ننمودند. پس از اتمام جلسات مداخله، متغیر های پژوهش در مرحله پس آزمون در دو گروه مورد سنجش قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل و تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج آزمون t نشان داد که از لحاظ تحمل پریشانی و وسوسه بین دو گروه تفاوت معنا داری وجود دارد. به نظر می رسد به کارگیری روش درمانی پیشگیری از بازگشت بر پایه ذهن آگاهی در افزایش تحمل پریشانی و کاهش وسوسه ناشی از مصرف مت آمفتامین موثر است.