نقش افق های جدایشی در سبک چین خوردگی بخش شمالی فروبار دزفول در جنوب باختر ایران

هندسه و مقیاس کاملا متفاوت چین‌ها از سطح به عمق در فروبار دزفول، مطالعات ساختاری را بیش از سایر بخش‌های کمربند چین‌خورده-رانده زاگرس در مسیر اکتشاف و حفاری‌های هیدروکربوری ضروری ساخته است. در این پژوهش، با استفاده از داده‌های میدانی، نیمرخ‌های لرزه‌نگاری، اطلاعات چاه‌ها و نقش‌های زمین‌شناسی به بررسی تاثیر افق‌های جدایشی بر هندسه چین‌های بخش شمالی فروبار دزفول پرداخته شده است. در طی چین‌خوردگی تبخیری‌های گچساران، به دلیل شکل‌پذیری بالا باعث تفاوت هندسه چین‌های تشکیل شده در سطح (گروه فارس) و عمق (افق‌های مخزنی آسماری و سروک) شده است. عملکرد این افق جدایشی به صورت جابجایی محور چین‌ها از سطح به عمق، شکل‌گیری گسل‌های راندگی متعدد در سطح و جوش‌های نمکی قابل مشاهده است. واحدهای کرتاسه زیرین-تریاس میانی (سازندهای گرو تا دشتک) به عنوان افق جدایشی میانی موجب تغییر سبک چین‌خوردگی در واحدهای بالا و پایین خود شده‌اند. فعالیت بخش کلهر همراه با سازندهای گورپی و پابده چین‌های گوش خرگوشی و تغییرات ضخامت در یال‌ها نسبت به منطقه لولایی شکل داده است. در فرایند دگرریختی گستره مورد مطالعه سری هرمز یا معادل آن نقش افق‌ جدایشی قاعده‌ای را ایفا نموده است.