تاثیر طولانی مدت تمرین مقاومتی و مکمل زنجبیل بر شاخص مالون دی آلدئید و ترکیب بدن در بیماران دیابت نوع2

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و مصرف مکمل زنجبیل بر مالون‎دی‎آلدئید و ترکیب بدن بیماران دیابت نوع 2 بود. بدین منظور دریک کار آزمایی نیمه تجربی دوسویه کور، 44 بیمار دیابت نوع دو (گلوکز ناشتا<126 mg/dl) (با میانگین قد 20/7±92/169 سانتی متر، وزن 34/6±41/82 کیلوگرم، سن 01/7±49/53 سال و ترکیب بدن 07/2±57/28 درصد) به‎صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و با آرایش تصادفی به چهار گروه، زنجبیل، تمرین مقاومتی با دارونما، تمرین مقاومتی با زنجبیل و دارونما قرار گرفتند. آزمودنی های گروه زنجبیل روزانه یک گرم زنجبیل و گروه های تمرین،یک پروتکل تمرینی را به مدت 8 هفته دریافت کردند. را اجرا نمودند. قبل و 48 ساعت بعد از هشت هفته تمرین، نمونه های خونی از ورید پیش آرنجی جمع آوری شد. غلظت MDA به روش اسپکتوفتومتری و آزمون اسید تیوباربیتیوریک و ترکیب بدن با استفاده از دستگاه کالیپر محاسبه گردید. غلظت MDA در همه گروه ها به جزء گروه دارونما کاهش معنی داری نشان داد و شاخص توده بدنی و چربی بدن در گروه‎های تمرین تفاوت معنی‎داری مشاهده شد، ولی در گروه های زنجبیل و دارونما تغییری مشاهد نشد (05/0p≥). در نهایت بر اساس نتیجه به دست‎ آمده مصرف طولانی مدت مکمل زنجبیل و تمرین مقاومتی، سطوح سرمی MDA و ترکیب بدن را کاهش داده است، بنابراین انجام طولانی مدت تمرینات مقاومتی به همراه مکمل زنجبیل می تواند عامل موثری برای تغییرات مطلوب در شاخص استرس اکسایشی و ترکیب بدن بیماران دیابت نوع دو باشد.