اختلالات شبکه استراحت مغز در بیماران پارکینسونی

در سال های اخیر تحقیقات تصویربرداری عصبی بر روی تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی در بسیاری از شرایط پاتولوژی و روانی استفاده شده است. تجزیه و تحلیل تغییرات در شبکه های حالت استراحت یک روش مهم برای درک عمیق تغییرات عملکردی و ارتباطی از بیماری به منظور ارائه روش های جدید تشخیصی و درمانی است. در این مقاله تعاملات عملکردی و اختلالات ارتباطی بین شبکه های حالت استراحت در بیماری پارکینسون بر روی داده های تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی در حالت استراحت مورد مطالعه قرار گرفته است. تمامی داده های Rs-fMRIر10 فرد پارکینسونی و 10 فرد سالم در سیستم MRI سه تسلا مورد بررسی قرار گرفت. برای استخراج شبکه های حالت استراحت، از تجزیه و تحلیل مولفه های مستقل احتمالی استفاده شده است. RSNها با استفاده از همبستگی مکانی با الگوی شبکه مرجع حالت استراحت شناسایی شده اند. تفاوت های فردی بین گروه ها، با رگرسیون دوگانه و تکنیک تصادفی سازی محاسبه شده است. نقشه های مولفه های گروه که به طور معنی داری با شبکه مرجع همپوشانی داشتند، منجر به شناسایی برخی خوشه های اصلی RSNها از جمله قشر بینایی، شبکه حالت پیش فرض عقبی و قشر موتوری پشتیبان شدند. تفاوت های فردی بین نقشه های RSN شبکه های گیجگاهی، پیش فرض عقبی و برجسته به عنوان خوشه های اصلی مشخص شده است. اغلب مطالعات قبلی تغییرات ارتباطات عملکردی در بیماران پارکینسونی با استفاده از تجزیه و تحلیل مبتنی بر همبستگی سری زمانی ناحیه خاص با نواحی دیگر مغز را مورد بررسی قرار دادند. در اینجا ما رویکرد داده محور بر اساس گروه PICA برای استخراج و ارزیابی تغییرات RSN در تمام شبکه های عصبی مرتبط را به کار گرفتیم. یافته های ما نشان می دهد که تغییرات ارتباطی عملکردی RSNها با بیماری پارکینسون مرتبط است.