بررسی چندشکلی آللی ژن میوستاتین و ارتباط آن با صفات رشد و لاشه در مرغ بومی مازندران

پژوهش حاضر با هدف مطالعه چندشکلی ناحیه پروموتر ژن میوستاتین و ارتباط آن با صفات رشد و لاشه در مرغ بومی مازندران انجام شد. برای این منظور تعداد 200 قطعه جوجه خروس از مرغ های بومی مازندران پرورش داده شده در شرایط یکسان، در سن 12 هفتگی کشتار شدند. صفات مورد بررسی، قبل و بعد از کشتار اندازه گیری و ثبت شدند. قبل از کشتار از تمامی پرندگان نمونه خون تهیه و استخراج DNA از نمونه ها با استفاده از کیت شرکت سیناژن صورت گرفت. سپس جایگاه مورد نظر ژن میوستاتین با استفاده از آغازگرهای اختصاصی آن تکثیر و تعیین ژنوتیپ توسط روش PCR-RFLP با آنزیم اختصاصی آن انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده های فنوتیپی و ژنوتیپی با استفاده از نرم افزار آماری 9. 2 SAS انجام شد. فراوانی هریک از آلل های (+) و (-) در جایگاه مورد نظر ژن میوستاتین به ترتیب برابر با 0/77 و 0/23 برآورد شد. بررسی تعادل هاردی واینبرگ با استفاده از آزمون کای مربع برای ژن میوستاتین نشان داد که جمعیت مورد مطالعه در جایگاه ژنی مورد نظر در تعادل نمی باشد. نتایج نشان داد که ارتباط معنی داری بین ژنوتیپ های ژن میوستاتین با صفات وزن زنده در 12 هفتگی، وزن لاشه، وزن قلب و وزن سنگدان وجود دارد (0/05>P). براساس نتایج حاصل از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که ژن میوستاتین می تواند در جایگاه مورد نظر به عنوان کاندید برای صفات رشد و لاشه در برنامه های اصلاح نژادی مرغ بومی مازندران مورد استفاده قرار گیرد.