بررسی حذف فتوکاتالیستی آموکسی سیلین از محیط آبی با استفاده از Bi2O3-TiO2

ورود پیوسته آنتی بیوتیک ها از جمله آموکسی سیلین به محیط زیست، باعث ایجاد مخاطرات بهداشتی بالقوه به ویژه ایجاد مقاومت در میکروارگانیسم های بیماری زا خواهد شد. در سال های اخیر، تلاش های فروانی توسط محققان برای توسعه روش هایی که منجر به تخریب آنتی بیوتیک ها شود، صورت گرفته است که از آن جمله می توان به فرایندهای فتوکاتالیستی بر پایه TiO2 اشاره نمود. پژوهش حاضر با هدف بررسی کارایی کاتالیست Bi2O3-TiO2 در حذف آموکسی سیلین از محیط های آبی انجام گردید. در این مطالعه بنیادی- کاربردی، ابتدا کاتالیست Bi2O3-TiO2 به روش هیدروترمال سنتز شد. جهت تعیین مشخصات نانوکامپوزیت، از آزمایش های میکروسکوپ الکترونی روبشی (Scanning electron microscope یا SEM) ، طیف سنجی پراش انرژی پرتوی X (Energy-dispersive X-ray spectroscopy یا EDX) و طیف سنجی بازتابشی انتشاری (Diffuse reflectance spectroscopy یا DRS) استفاده گردید. سپس تاثیر شاخص هایی مانند مقدار بیسموت در ترکیب Bi2O3-TiO2، مقدار pH (3 تا 11) ، غلظت اولیه آموکسی سیلین (10، 15 و 20 میلی گرم بر لیتر) و میزان معدنی سازی مورد بررسی قرار گرفت. کاتالیست BT5، راندمان تخریب فتوکاتالیستی بیشتری را برای آموکسی سیلین نشان داد. میزان pH و غلظت آموکسی سیلین بهینه در این فرایند به ترتیب 11 و
10 میلی گرم بر لیتر تعیین گردید. حداکثر کارایی فرایند در شرایط بهینه پس از زمان تماس 120 دقیقه، 85 درصد به دست آمد. فرایند فتوکاتالیستی بر پایه کاتالیست Bi2O3-TiO2 نسبت به TiO2، روش موثری جهت حذف آموکسی سیلین از محیط آبی می باشد (05/0 < P) و کاربرد Bi2O3 به طور موثری فعالیت فتوکاتالیستی TiO2 را در نور مرئی افزایش می دهد.