یک کارآزمایی بالینی سه سوکور مقایسه ای بر روی اثربخشی ضددرد پیشگیرانه ایبوپروفن، ناپروکسن و سولینداک پس از درمان ریشه

درد بعد از درمان اندودنتیک یکی از مشکلات اصلی هم برای بیمار و هم پزشک می باشد. هدف این مطالعه مقایسه اثربخشی ضددرد دوز منفرد سه داروی خوراکی ایبوپروفن، ناپروکسن و سولینداک در مدیریت درد پس از درمان کانال ریشه (RCT) می باشد. این مطالعه کنترل شده تصادفی به صورت سه سوکور بر روی 100 بیمار با پالپیت برگشت ناپذیر انجام شد. بیماران به طور تصادفی به چهار گروه 25نفره تقسیم شدند: گروه کنترل، دارونما دریافت کردند و سه گروه مداخله، یک دوز منفرد ایبوپروفن (mg 400) ، ناپروکسن (mg 500) یا سولینداک (mg 200) را 30 دقیقه قبل از درمان ریشه دریافت کردند. شدت درد براساس مقیاس آنالوگ بصری (VAS) در زمان های 0، 3، 6، 12، 24، 36 و 72 ساعت بعد از درمان روتین کانال ریشه ارزیابی شد. نمرات شدت درد بلافاصله بعد از درمان بین گروه های کنترل و مداخله اختلاف معنی داری نداشت. شدت درد در زمان های 3، 6، 12 و 24 ساعت بعد از عمل در گروه های درمانی به طور معنی داری کمتر از گروه پلاسبو بود (001/0=P). در زمان های 3 و 6 ساعت بعد از درمان اثربخشی ایبوپروفن به طور معنی داری بهتر از ناپروکسن و سولینداک بود (05/0>P). اثر ضددرد ناپروکسن و سولینداک در تمام زمان های مورد بررسی مشابه بود. تجویز دوز منفرد خوراکی ایبوپروفن، ناپروکسن و سولینداک قبل از درمان باعث کاهش درد بعد از RCT می شود. اما پیش درمان با ایبوپروفن در 6 ساعت اول بعد از درمان اندودنتیک موثرتر از ناپروکسن و سولینداک می باشد.