برآورد تاثیر همخونی و افزایش همخونی فردی بر صفات رشد گوسفند مغانی

آمیزش افراد خویشاوند در جمعیت های بسته، کوچک و تحت انتخاب باعث بروز همخونی می گردد. هدف از تحقیق حاضر بررسی روند همخونی و برآورد پسروی ناشی از آن در صفات وزن تولد، 3 ماهگی، 6 ماهگی، 9 ماهگی و یک سالگی در گوسفندان نژاد مغانی بود. ضریب همخونی دام ها با استفاده از اطلاعات شجره ای جمع آوری شده در مرکز اصلاح نژاد گوسفند مغانی برآورد گردید. سپس میزان افزایش همخونی فردی دام ها با استفاده از رابطه بین ضریب همخونی فرد و ضریب همخونی در نسل t برآورد گردید. از دو مدل که در یکی از آن ها ضریب همخونی و در دیگری افزایش همخونی فردی به عنوان متغیر کمکی در مدل منظور گردیده بود، جهت برآورد پسروی ناشی از همخونی استفاده گردید. میزان افزایش سالانه همخونی 03/0 درصد در سال برآورد گردید. میانگین وزن تولد و وزن 3 ماهگی دام های با همخونی بزرگتر از صفر و کمتر از ده درصد به طور معنی داری نسبت به دام های غیر همخون کمتر بود (05/0P<). با این وجود میانگین این صفات در دام های با همخونی بالای 10 درصد بیشتر از دیگر گروه ها بوده و نسبت به حیوانات غیر همخون تفاوت معنی داری نداشت. ضریب تابعیت صفات وزن تولد، 3 ماهگی، 6 ماهگی، 9 ماهگی و یک سالگی از همخونی به ترتیب 6، 23-، 51-، 17- و 119- گرم و از افزایش همخونی فردی به ترتیب 22، 44-، 185- ، 111- و 326– گرم و غیر معنی دار بود. پس از تبدیل مقادیر افزایش همخونی فردی به معادل ضریب همخونی دامها، ضریب تابعیت صفات مورد بررسی از معادل ضریب همخونی به ترتیب 6، 13-، 55-، 33- و 96- گرم برآورد گردید. بر اساس نتایج این تحقیق آمیزش بین دام های خویشاوند باعث بوجود آمدن دام های همخون در گله شده بطوریکه بالغ بر 75 درصد گله دارای همخونی غیر صفر می باشد. از این رو بکارگیری روش هایی جهت کنترل افزایش همخونی در گله توصیه می گردد. در این تحقیق پاسخ پسروی ناشی از همخونی در صفات مختلف نسبت به بکارگیری افزایش همخونی فردی در مدل روند یکسانی نداشت.