بررسی اثر عصاره هیدروالکلی کرفس بر کیفیت منی و اسپرم زایی در سمیت تحت مزمن با دیازینون در موش صحرایی

  ناباروری از مهم ترین معضلات بهداشتی در کشورهای در حال توسعه است. قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آفت کش های ارگانوفسفره می تواند بر کیفیت منی تاثیر بگذارد. در مطالعه حاضر اثر عصاره هیدروالکلی کرفس بر کیفیت منی و اسپرم زایی در تماس تحت مزمن با دیازینون در موش های صحرایی بررسی گردید. 30 موش نر نژاد ویستار به 5 گروه تقسیم شدند. گروه 1 (کنترل) تیماری دریافت نکرد، گروه 2 (شم) روغن ذرت و سالین (500 میکرولیتر) دریافت کرد، گروه 3 سم دیازینون (غلظت 16 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) دریافت کرد. گروه های 4 و 5 به ترتیب عصاره کرفس با غلظت های 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم همراه با دیازینون دریافت نمودند. بعد از دو ماه، تعداد، تحرک و قابلیت حیات اسپرم ها بررسی شد و مقاطع بافت بیضه با هماتوکسیلین-ائوزین پس از تثبیت بیضه رنگ آمیزی گردید.
یافته های پژوهش: یافته ها نشان داد تعداد و تحرک اسپرم ها در گروه دیازینون در مقایسه با گروه شم به طور معنی داری کاهش یافت (P<0. 001). تعداد اسپرم در گروه دریافت کننده دیازینون و دوز بالای عصاره کرفس به طور قابل توجهی در مقایسه با گروه دیازینون افزایش یافت (P<0. 001). عصاره کرفس با غلظت 200 میلی گرم بر کیلوگرم تعداد اسپرماتوسیت های اولیه و اسپرماتیدها را به طور معنی داری در مقایسه با گروه دیازینون افزایش داد (P<0. 05). به علاوه دوز پایین عصاره کرفس (100 میلی گرم بر کیلوگرم) به طور قابل توجهی توانست حرکت اسپرم را در مقایسه با گروه دیازینون افزایش دهد (P<0. 001). به نظر می رسد عصاره کرفس می تواند کیفیت اسپرم و فرآیند اسپرم زایی را در برابر سمیت دیازینون بهبود بخشد.