بررسی فراوانی نسبی جهش در ژن فریدوکسین در ایزوله های تریکوموناس واژینالیس جدا شده از زنان مبتلا به واژینیت در زنان مراجعه کننده به کلینیک زنان یاسوج در سال 1396

  تریکومونیازیس شایع ترین عفونت غیر ویروسی منتقله از راه جنسی در سراسر جهان می باشد. در مطالعه های قبلی در زنان مراجعه کننده به کلینیک زنان شهر یاسوج، آلودگی به انگل تریکوموناس واژینالیس، با روش های مختلف تشخیص بالینی 04/19 درصد و 28 درصد، با روش میکروسکوپی 9/42 درصد و 41 درصد و با روش ملکولی 11 درصد گزارش شده است. مقاومت انگل به مترونیدازول مشکل درمانی موجود می باشد که در این مقاومت، جهش در ژن فریدوکسین انگل نقش مهمی دارد. هدف از این مطالعه فراوانی جهش و تعیین نقطه جهش در این ژن در انگل های جدا شده از بیماران مراجعه کننده به کلینیک زنان یاسوج در سال 1396بود.

در این مطالعه توصیفی که در سال 1396 انجام شد، تعداد 46 نفر بیمار دارای علایم بالینی واژینیت انتخاب و پس از ثبت اطلاعات فردی به همراه علایم بالینی در پرسشنامه، از هر بیمار دو نمونه سواب واژینال تهیه شد. یک نمونه در لوله آزمایش حاوی سرم فیزیولوژی برای بررسی میکروسکوپی و نمونه دیگر در محیط کشت دورسه برای رشد انگل قرار داده شد. در نهایت دی ان آی تروفوزوئیت های به دست آمده با استفاده از کیت استخراج و با دو بار انجام آزمایش PCR مختلف وجود تریکوموناس واژینالیس و ژن فریدوکسین تایید گردید. باندهای حاصل از پی سی آر ژن فریدوکسین به وسیله کمپانی بیونر کره جنوبی تعیین توالی گردید و در پایگاه NCBI به منظور یافتن محل جهش، بلاست شدند. نتایج با استفاده از تعیین درصد و روش های آماری توصیفی تحلیل گردید.

بر اساس یافته های این پژوهش، 20 نمونه (47/43 درصد) در مطالعه های میکروسکوپی و محیط کشت از نظر تریکوموناس واژینالیس مثبت بودند و 12 نمونه (08/20 درصد) در PCR، مثبت شدند. ژن فریدوکسین در این 12 نمونه، تکثیر و توالی یابی شد. در هیچ کدام از نمونه های بررسی شده جهش در ژن فریدوکسین دیده نشد.

تغییرات در ژن فریدوکسین باعث مقاوت به مترونیدازول در درمان تریکومونیازیس می گردد، که در این مطالعه از نمونه های مورد بررسی چنین تغییری دیده نشد و این بدان معنا می باشد که در این نمونه ها هیچ مقاومت درمانی مرتبط با ژن فریدوکسین وجود نداشته است.