اثرات القایی تیمار حاد نانوذرات شیمیایی و بیوسنتزی اکسید آهن (Fe3O4) بر تغییرات شاخص های خون شناسی، بیوشیمیایی و ایمنی ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio)

نظر به کاربردهای متنوع نانوذرات اکسید آهن (مگنتیت، Fe3O4-NPs) و ره یافت نهایی آن ها به اکوسیستم های آبی، در مطالعه حاضر اثرات مواجهه حاد (96 ساعته) با Fe3O4-NPs شیمیایی (غلظت های 10، 100، 500، 1000 و mg/L2000) و بیوسنتز شده (Bio-Fe3O4-NPs) توسط جلبک Ulva prolifera (500 و mg/L1000) ، بر تغییرات شاخص های خونی شامل تعداد کل و درصد افتراقی گلبول های سفید (WBC) ، تعداد گلبول های قرمز (RBC) ، میزان هموگلوبین، هماتوکریت، شاخص های گلبول قرمز شامل MCV، MCH و MCHC، شاخص های بیوشیمیایی سرم شامل گلوکز و آنزیم آلکالین فسفاتاز (ALP) و شاخص ایمنی آزمون احیای نیتروبلوتترازولیوم، در مقایسه با گروه شاهد (بدون نانوذره) در بچه ماهیان کپور معمولی (Cyprinuscarpio) (میانگین وزن 83/1±04/10 گرم) بررسی شد. نتایج نشان داد که با وجود عدم سمیت حاد هر دو نوع نانوذره مگنتیت در ماهی کپور معمولی، با افزایش غلظت Fe3O4-NPs و Bio-Fe3O4-NPs افزایش معنی داری در شاخص های هماتوکریت، هموگلوبین، RBC، WBC (نانوشیمیایی) ، گلوکز و ALP و کاهش معنی داری در MCV و MCH مشاهده شد. در این میان RBC به عنوان کارآمدترین نشانگر معرفی شد (00001/0P<، 952/0= rc؛ 982/0= rb). با این حال در غلظت های مشابه، شدت تغییرات شاخص ها در گروه تیمار با Bio-Fe3O4-NPs پایین تر از Fe3O4-NPs بود که احتمال می رود علت آن ناشی از تفاوت ماهیت، روش ساخت و توان زیست سازگاری Bio-Fe3O4-NPs باشد.