مسیر میانجی هوش تعامل گرا به علایق شغلی دانش آموزان دبیرستانی از طریق پیشرفت تحصیلی در درس های خاص

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه گری پیشرفت تحصیلی در دروس خاص در رابطه ی بین هوش تعامل گرا و علایق شغلی دانش آموزان است. پژوهش حاضر از نظر هدف، بنیادی و به لحاظ شیوه ی گردآوری داده ها، توصیفی از نوع همبستگی (تحلیل مسیر) بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دبیرستانی رشته های ریاضی، تجربی و انسانی شهر ارومیه در سال تحصیلی 95-1394 بودند. 370 نفر با روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب و به مقیاس هوش تعامل گرا گاردنر و مقیاس علایق شغلی هالند پاسخ دادند. همچنین میانگین دروس اصلی رشته های ریاضی، تجربی و انسانی به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد. داده ها با روش همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری از نوع تحلیل مسیر تحلیل شدند. نتایج نشان داد هوش تعامل گرا اثر غیرمستقیم مثبت و معناداری از طریق پیشرفت تحصیلی در دروس ریاضی، فیزیک، شیمی و زیست شناسی بر همه ابعاد علایق شغلی داشت. علاوه بر آن هوش تعامل گرا اثر غیرمستقیم منفی و معناداری از طریق پیشرفت تحصیلی در دروس معارف اسلامی، عربی، زبان انگلیسی و ادبیات فارسی بر ابعاد علایق شغلی اجتماعی، متهورانه و قراردادی علایق شغلی داشت. همجنین هوش تعامل گرا اثر مستقیم مثبت و معنادار بر پیشرفت تحصیلی در دروس خاص دارد. پیشرفت تحصیلی در دروس ریاضی، فیزیک، شیمی و زیست شناسی اثر مستقیم مثبت و معنادار بر همه ابعاد علایق شغلی (شامل واقع گرا، اجتماعی، جستجوگر، متهورانه، هنرمندانه و قرارداری) داشت. پیشرفت تحصیلی در دروس معارف اسلامی، عربی، زبان انگلیسی و ادبیات فارسی اثر مستقیم منفی و معنادار بر ابعاد علایق شغلی اجتماعی، متهورانه و قراردادی داشت. نتایج بر نقش واسطه گری پیشرفت تحصیلی در دروس خاص در رابطه ی بین هوش تعامل گرا و علایق شغلی دانش آموزان تاکید دارد.