تاثیر استفاده از لاکتوفرین و Lactobacillus rhamnosus PTCC 1637 در جیره غذایی بر برخی از شاخص های فیزیولوژیک و بافت روده و تخمدان ماهی مولد ماده کاراس طلایی (Carassius auratus)

این مطالعه به منظور بررسی اثر استفاده از لاکتوفرین و Lactobacillus rhamnosus PTCC 1637 به مدت 120 روز بر برخی شاخص های فیزیولوژیک مولدین ماده کاراس طلایی (Carassius auratus) (میانگین وزن 0/50±12/21 گرم) طراحی شد. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار اول: باکتری L. rhamnosus PTCC 1637 (و 106باکتری در گرم جیره) ، تیمار دوم: لاکتوفرین (200 میلی گرم در کیلوگرم جیره) ، تیمار سوم: تیمار ترکیبی L. rhamnosus PTCC 1637 (و106 باکتری در گرم جیره) به همراه لاکتوفرین (200 میلی گرم در کیلوگرم جیره) و شاهد (جیره غذایی بدون افزودنی) در سه تکرار بود. نتایج نشان داد شاخص های کبدی (1/02±6/05) و روده ای (1/07±6/97) به صورت معنی داری در تیمار یک افزایش یافت (05 /0>p). بالاترین درصد شاخص گنادی (0/82±19/58) در تیمار یک به دست آمد (0/05>p) مطالعات بافت شناسی روده نشان داد طول (330 میکرومتر) ، عرض (109 میکرومتر) و مساحت (112946 میکرومتر مربع) سطح جذبی پرزهای روده در تیمار یک بیش تر از سایر تیمارهای آزمایشی بود (0/05>p). در پایان دوره آزمایش، تخمدان ماهیان شاهد، تیمار اول و دوم در مرحله V رسیدگی جنسی قرار داشتند درحالی که تیمار سوم در ابتدای مرحله IV جنسی قرار داشتند. با توجه به نتایج به دست آمده، استفاده از L. rhamnosus PTCC 1637 به دلیل افزایش سطح جذبی پرزهای روده، می تواند گزینه مناسبی جهت افزایش بهره وری غذایی در ماهی کاراس طلایی باشد.