تاثیر پروبیوتیک جنس باسیلوس (Bacillus subtilis, B. licheniformis) بر تراکم، فاکتورهای رشد در تراکم های مختلف و ترکیبات لاشه میگوی وانامی (Litopenaeus vannamei)

هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر استفاده از باکتری هایBacillus subtilis و licheniformisBacillus، بر شاخص های رشد میگوی وانامی (Litopenaeus vannamei) در تراکم های مختلف می باشد. در این تحقیق میگوها پس از ذخیره سازی با دو تیمار 250و 300 قطعه در هر متر مربع هرکدام به وسیله دو غلظت پروبیوتیکی 1010×4 واحد تشکیل دهنده کلنی بر گرم و 1010×1 واحد تشکیل دهنده کلنی بر گرم) به مدت 8 هفته پرورش داده شدند. در انتها، شاخص های رشد، ترکیب لاشهو تعداد باکتری های کل دستگاه گوارش بررسی شدند. شاخص های رشد در تیمارهای 2 T (تراکم 300، پروبیوتیک 1010×4 واحد تشکیل دهنده کلنی بر گرم) و4 T (تراکم 250، پروبیوتیک 1010×4 واحد تشکیل دهنده کلنی بر گرم) نسبت به گروه شاهد 1C (300 با غلظت پروبیوتیک صفر) و 2C (تراکم250 با غلظت پروبیوتیک صفر) دارای اختلاف معنی داری بود (05/0p<). در تیمارهای 1T (تراکم 300، پروبیوتیک 1010×1 واحد تشکیل دهنده کلنی بر گرم) و 3 T (تراکم 250، پروبیوتیک 1010×1 واحد تشکیل دهنده کلنی بر گرم) رابطه معنی داری با گروه شاهد و تیمارهای 2 T و4T نشان نداد. تاثیر تراکم بر شاخص های رشد عدم اختلاف معنی داری را بین تیمارهای مختلف بیان کرد (0/05>P). تعداد کل باکتری های موجود در دستگاه گوارش در تیمارهایی که از غلظت1010×4 واحد تشکیل دهنده کلنی بر گرم و 1010×1واحد تشکیل دهنده کلنی بر گرم استفاده شده بود، نشان دهنده وجود اختلاف معنی داری بین این تیمارها بود (0/05>p). براساس نتایج این آزمایش، استفاده از غلظت 1010×4واحد تشکیل دهنده کلنی بر گرم سبب بهبود شاخص های رشد، ترکیبات لاشه و فلور باکتریایی دستگاه گوارش میگوی وانامی شد، اما تراکم تاثیر قابل توجهی بر شاخص های رشد و ترکیبات لاشه نداشت. بنابراین پیشنهاد می شود که جهت افزایش میزان تولید میگوی وانامی از غلظت 1010×4 واحد تشکیل دهنده کلنی بر گرم استفاده شود.