اثر کورتیزول خوراکی بر رشد، میزان بازماندگی، هماتوکریت و پارامترهای بیوشیمیایی خون ماهیان کپور دریایی (Cyprinus carpio) انگشت قد

کورتیزول نقش مهمی در جنبه های مختلف فیزیولوژی ماهی شامل تنظیم یونی، رشد، استرس و عملکرد ایمنی بازی می کند. هدف این مطالعه بررسی اثر کورتیزول خوراکی بر رشد، بازماندگی،هماتوکریت و پارامترهای بیوشیمیایی خون در بچه ماهیان کپور دریایی Cyprinuscarpio می باشد. برای این منظور، کپور معمولی با میانگین وزنی (0/12 ±1/36 گرم) به مدت 8 هفته با غذای تجاری حاوی 0 (شاهد) ، 50 ، 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم غذای هیدروکورتیزون تغذیه شدند (4تیمار و 3 تکرار). نتایج نشان داد از نظر شاخص های رشد (درصد افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی، ضریب رشد ویژه و میزان مصرف غذا) میزان بازماندگی و هماتوکریت، بین تیمارها با میانگین وزنی (0/36±3/22 گرم) اختلاف معنی داری وجود نداشت (0/05<P). در بررسی خصوصیات بیوشیمیایی خون، میزان گلوکز سرم خون در تیمار شاهد (1/40±73/04 میلی گرم بر دسی لیتر) به طور معنی داری پایین تر بود (0/05>P) اما میزان کلسیم سرم بین تیمارها اختلاف معنی داری نداشت (0/05<P). پروتئین کل سرم، در ماهیان تغذیه شده با کورتیزول به طور معنی داری کم تر از تیمار شاهد بود (0/05>P). نتایج نشان داد که کورتیزول خوراکی می تواند میزان گلوکز خون را به عنوان منبع انرژی برای مکانیسم های اسمزی در بچه ماهیان کپور معمولی افزایش بخشد.