تاثیر همزمان شش هفته تمرین هوازی در آب و مکمل کروسین بر بیان ژن کاسپاز 3 کاردیومایوسیتی در رت های نر مسموم شده با پراکسید هیدروژن

مدارک واضحی جهت حمایت از اهمیت فعالیت بدنی منظم و همچنین مصرف مواد آنتی اکسیدانی در پیشگیری و یا کنترل بیماری های قلبی و عروقی به ویژه آن دسته از بیماری هایی که موجب آپوپتوز قلبی می شود، وجود دارد. هدف از این پژوهش تعیین اثر همزمان شش هفته تمرین هوازی در آب و مکمل کروسین بر بیان ژن کاسپاز 3 کاردیومایوسیتی در موش موش های نر مسموم شده با پراکسید هیدروژن (H2O2) بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بوده که 36 موش نرصحرایی نژاد ویستار جوان به طور تصادفی به شش گروه شش تایی شامل شم تزریق (سالین) ، پراکسید هیدروژن، پراکسید هیدروژن و کروسین، پراکسید هیدروژن و فعالیت در آب، پراکسید هیدروژن و فعالیت در آب وکروسین و گروه کنترل تقسیم شدند. پروتکل فعالیت در آب در دو مرحله به صورت آموزش و تمرین برگزار شد. برای القاء H2O2 به صورت زیر صفاقی و 30 دقیقه قبل از تمرین تزریق صورت گرفت. کروسین نیز در ناحیه صفاق تزریق شد. بیان ژن کاسپاز 3 از به روش Real Time PCR انجام شد. جهت تایید بروز آپوپتوز، نمونه های بافتی با روش تانل مورد سنجش قرار گرفتند. تحلیل آماری، با استفاده از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف از نظر توزیع طبیعی بررسی شدند و سپس از تجانس واریانس (آزمون لوین) و داده های پرت بررسی شدند. در نهایت از آزمون تحلیل واریانس یک راهه برای بررسی فرضیه های آماری استفاده گردید و آزمون تعقیبی شفه استفاده شد. القای آب اکسیژنه با افزایش معنی داری در بیان ژن کاسپاز 3 همراه بود و شش هفته فعالیت در آب منجر به کاهش معنی داری در بیان ژن کاسپاز 3 در بافت میوکارد ی موش ها شد. همچنین تعامل شش هفته فعالیت در آب و القای کروسین اثر هم افزایی در کاهش کاسپاز 3 داشت که در نتایج تانل، کاملا قابل مشاهده است. فعالیت منظم در آب و همچنین مصرف کروسین نیز جداگانه منجر به کاهش معنی داری در بیان ژن. کاسپاز3 در بافت میوکارد موش ها شد. از سوی دیگر تلفیق تمرین و کروسین تاثیر سینرژیک در مهار بیان ژن کاسپاز3 در موش های مسموم شده با آب اکسیژنه داشت.