استفاده از مهندسی بافت پوست به منظور دستیابی به روشی نوین جهت ساخت یک جایگزین پوستی با استفاده از تثبیت کیتوسان و ژلاتین بر روی فیلم سیلیکونی

امروزه محصولات مهندسی بافت نویدبخش درمان ضایعات پوستی از قبیل زخم ها و سوختگی های عمیق است. ماهیت سطوح این جایگزین ها نقشی کلیدی در برهمکنش بین بافت و زیست مواد ایفا می کند و اصلاح سطح برای این مواد قبل از کاربردهای پزشکی دارای اهمیت فراوانی است. هدف مطالعه حاضر طراحی و ساخت یک جایگزین پوستی با تکنیک های مهندسی بافت است. در این مطالعه، ابتدا پس از فعال کردن سطح فیلم سیلیکونی با روش پلاسمای دو مرحله ای، اکریلیک اسید در غلظت های مختلف بر روی فیلم سیلیکونی پیوند زده شد. سپس کیتوسان و ژلاتین با درصدهای مختلف بر روی نمونه ها تثبیت شدند. خواص سطح به وسیله طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز [1] و سنجش زاویه تماس ارزیابی شد. در پایان چسبندگی، پخش شوندگی و تعداد سلول های L929 بر روی نمونه ها مطالعه شد. نشان داده شد که میزان اکریلیک اسید پیوند زده شده بر روی فیلم سیلیکونی به طور چشمگیری تحت تاثیر غلظت مونومر اکریلیک اسید است. همچنین وجود این پیوند با روش طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز به اثبات رسید. نتایج نشان داد که میزان آبدوستی سطح با افزایش میزان کیتوسان و غلظت اکریلیک اسید بیشتر می شود. همچنین چسبندگی سلولی و میزان رشد سلول بر روی فیلم سیلیکونی طراحی شده با مقادیر بهینه، به مراتب بیشتر از سایر نمونه ها بود. مطابق با نتایج به دست آمده پوست مصنوعی طراحی شده به دلیل زیست سازگاری بالا، برای کاربردهای ترمیم زخم و سوختگی بسیار مناسب است.