اثر تمرینات تناوبی شدید بر سطوح لپتین در بافت چربی زیرپوستی و احشایی و انسولین و گلوکز پلاسمایی در موش های صحرایی نر

هدف از تحقیق حاضر بررسی اثرات تمرینات تناوبی شدید (HIIT) بر سطوح لپتین در بافت چربی زیرپوستی و احشایی، انسولین و گلوکز پلاسمایی موش های صحرایی نر بود. بدین منظور 20 سر موش صحرایی (میانگین سنی 8 هفته و میانگین توده بدنی 10±190 گرم) به طور تصادفی به دو گروه تمرین HIIT و گروه کنترل تقسیم شدند. برنامه HIIT 5 جلسه در هفته و به مدت 5 هفته اجرا شد. برنامه تمرینی شامل دویدن روی نوار گردان با سرعت فزاینده 52-37 متر بر دقیقه و 12-6 وهله 2 دقیقه ای با یک دقیقه استراحت بین وهله ها بود. 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و در حالت ناشتایی موش ها تشریح و بافت چربی احشایی و زیرپوستی استخراج شد. نمونه ها منجمد و جهت انجام آزمایش های بعدی در دمای 80- نگهداری شد. سپس لپتین و انسولین به روش الایزا و گلوکز به روش رنگ سنجی آنزیمی اندازه گیری شد. پس از احراز نرمال بودن داده ها توسط آزمون شاپرو-ویلیک برای تحلیل داده ها از آزمون t مستقل با سطح معناداری 05/0 با نرم افزار SPSS نسخه 20 استفاده شد. تغییرات معناداری در سطوح لپتین چربی احشایی و زیر پوستی و همچنین انسولین پلاسما مشاهده شد (05/0P<) اما این تغییرات در گلوکز پلاسما معنادار نبود (05/0P≥). نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که تمرینات HIIT می تواند باعث کاهش سطوح لپتین در بافت چربی احشایی و زیر پوستی، کاهش انسولین و از این طریق کاهش عوامل خطرزای ناشی از چاقی شود. تمرینات تناوبی شدید، همچنین انسولین و گلوکز پلاسمایی را کاهش داده که سبب کاهش مقاومت به انسولین می شود.