بررسی ارزیابی و تعامل‏ اجتماعی در نحوه شفاهی سازی روایت بین کودکان و بزرگسالان مونث

مطالعات اجتماعی و میان‏فرهنگی نشان می‏دهند که روایت یک صورت بنیادی و همیشگی گفتار انسان است که لزوما در جوامع مختلف به‏صورت یکسان به کار نمی رود. در این پژوهش نحوه شفاهی‏سازی فیلم جهانی بدون کلام گلابی از منظر تعامل‏های اجتماعی و نحوه ارزیابی بین دو گروه 80 نفره کودک و بزرگ سال مونث مورد بررسی قرار گرفته است. این داستان مضمونی اجتماعی دارد که دزدی پسر بچه‏ای را همراه با ماجراهای بعد از آن به تصویر کشیده است. پس از نمایش فیلم از شرکت‏کنندگان خواسته شد آن‏چه را دیده‏اند به صورت کلامی بازگو کنند. برای بررسی تعامل‏های اجتماعی از معیار بسامد و مکان و در زمینه نحوه ارزیابی از معیار تولان (1386) بهره گرفته شد. بررسی‏های آماری تفاوت معناداری بین دو گروه از نظر مشخصه‏های تعامل اجتماعی نشان ندادند، اما دو گروه از نظر نحوه ارزیابی تفاوت معناداری با هم داشتند. بر اساس این پژوهش، بزرگ سالان حدود دو برابر کودکان روایت خود را ارزیابی کرده اند. همچنین، تعامل مصاحبه‏شونده در نقطه شروع داستان برای پاسخ به مصاحبه‏گر انجام می‏گیرد و در میان داستان به دلیل فرایند به خاطر آوردن داستان رخ می‏دهد. یافته‏ها نشان می‏دهد که ارزیابی فرآیندی است اجتماعی- فرهنگی و نشانه بلوغ و دانش اجتماعی است و کودکان هنوز به این سطح شناخت نرسیده‏اند.