مقاومت آنتی بیوتیکی و تعیین بتالاکتامازهای AmpC از نظر فنوتیپی و ژنوتیپی در بین ایزوله های کلبسیلا پنومونیه از مراکز پزشکی کرمانشاه

کسب آنزیم های بتالاکتاماز AmpC، یکی از عوامل مهم مقاومت کلبسیلا پنومونیه به آنتی بیوتیک های بتالاکتام می باشد. این مطالعه با هدف تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی، فراوانی فنوتیپی AmpC و ژن های MOX، CIT، DHA، ACC، EBC و FOX در کلبسیلا پنومونیه های جداشده از مراکز پزشکی کرمانشاه انجام شد. در این مطالعه توصیفی - مقطعی، تعداد 100 نمونه مشکوک به کلبسیلا پنومونیه طی سال های 1394-1392 از بیماران مراجعه کننده به سه بیمارستان و یک آزمایشگاه در کرمانشاه جمع آوری شد. آزمون حساسیت آنتی بیوتیکی به روش انتشار دیسک (Disk diffusion) و آزمایش فنوتیپی غربالگری AmpC به روش دیسک ترکیبی برونیک اسید صورت گرفت و پس از استخراج ژنوم باکتری ها، ژن های AmpC با روش Multiplex PCR شناسایی شدند. مقاومت نسبت به سفالوسپورین های نسل سوم، حدود 70% و مقاومت به آزترونام، 65% گزارش شد. بیشترین و کمترین مقاومت به ترتیب به آمپی سیلین (5/98%) و کارباپنم ها (کمتر از 10%) تعلق داشت. تولید AmpC در 1/27% از ایزوله ها به صورت فنوتیپی بود و درصد بالایی از ایزوله های بخش عفونی و مراقبت های ویژه ICU))، مولد AmpC بودند. فراوانی ژن های MOX، CIT،FOX و DHA به ترتیب 4/11%، 10%، 8/2% و 4/1% به دست آمد، اما ژن های EBC و ACC در هیچ یک از ایزوله ها یافت نشد. نتایج این مطالعه نشان داد تست های فنوتیپی به تنهایی در ارزیابی آنزیم های AmpC دقت کافی ندارند؛ بنابراین، استفاده همزمان از روش های ژنوتیپی لازم است. در این مطالعه، شیوع بالای ژن های AmpC، به ویژه MOX و CIT در ایزوله های کلبسیلا پنومونیه از بخش های عفونی و مراقبت های ویژه در بیمارستان های کرمانشاه، نشان دهنده اهمیت گسترش این دسته از آنزیم های بتالاکتاماز می باشد.