تاثیر آموزش راهبردهای خود-تنظیمی بر خودکارآمدی تحصیلی و عملکرد خواندن دانش آموزان نارساخوان

نارساخوانی رایج ترین نوع ناتوانی یادگیری خاص است که به تاخیر و نارسایی در توانایی خواندن مربوط می شود و با نارسایی قابل ملاحظه در پیدایش مهارتهای شناخت واژگان و فهم مطالب خوانده شده مشخص می شود. با توجه به ارتباط عملکرد خواندن با خود-تنظیمی، یکی از روش هایی که می تواند به دانش آموزان نارساخوان کمک کند، آموزش خود-تنظیمی است. از این رو هدف از انجام پژوهش حاضر4، شناسایی تاثیر آموزش راهبردهای خود-تنظیمی بر خودکارآمدی تحصیلی و عملکرد خواندن دانش آموزان نارساخوان بود. طرح تحقیق نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. نمونه پژوهش 27 دانش آموز مبتلا به نارساخوانی شهرستان رشت در سال تحصیلی 96-1395 بود که به طور در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه (گروه آزمایشی 13 نفر و گروه گواه 14 نفر) جای دهی شدند. برای گرد آوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی (جینکز و مورگان، 1999) و آزمون خواندن و نارساخوانی (کرمی نوری و مرادی، 1387) در مراحل پیش و پس از آموزش استفاده شده است. آموزش راهبردهای خود-تنظیمی به صورت گروهی در ده جلسه برای گروه آزمایشی ارائه شد، اما گروه گواه هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که آموزش راهبردهای خود-تنظیمی بر بهبود خودکارآمدی تحصیلی و عملکرد خواندن دانش آموزان نارساخوان به طور معناداری تاثیر می گذارد (0/001>P). بنابراین آموزش راهبردهای خود-تنظیمی به دانش آموزان نارساخوان کمک می کند تا فرایندهای تنظیم اهداف، خود-کنترلی و خود-ارزشیابی را مدیریت کنند. پیشنهاد می شود که این مداخله در آموزش دانش آموزان نارساخوان به کار گرفته شود.