اثر 8 هفته تمرین هوازی بر تغییرات سطوح بتااندورفین، کورتیزول، هورمون رشد و عوامل آنتروپومتریک در معتادان رو به بهبود

وابستگی به مواد مخدر نوعی بیماری جسمی، روانی و اجتماعی است که درمان چند جانبه و طولانی مدتی را می طلبد. این مطالعه با هدف بررسی اثر 8 هفته تمرین هوازی بر تغییرات سطوح بتااندورفین، کورتیزول، هورمون رشد و عوامل آنتروپومتریک معتادان درحال بهبودی صورت گرفته است. در این مطالعه 30 مرد معتاد در حال بهبودی با رده سنی 25-35 ساله، بصورت تصادفی به دو گروه مساوی کنترل و تجربی تقسیم شدند. پروتکل تمرین شامل هشت هفته تمرین هوازی/ سه جلسه در هفته بود که بمدت و شدت تمرین هر آزمودنی بتدریج در پایان هر مرحله افزوده می شد. اندازه گیری سطوح بتااندورفین، کورتیزول و هورمون رشد به کمک روش الایزا در دو مرحله پیش و پس آزمون انجام شد. از آزمون آماری تی همبسته و مستقل برای بررسی تفاوت میانگین های درون گروهی و بین گروهی استفاده و مقادیر از نظرآماری معنی دار تلقی شد. یافته های این پژوهش نشان داد که هشت هفته تمرین هوازی باعث افزایش معنی دار غلظت بتااندورفین، هورمون رشد و حداکثر اکسیژن مصرفی نسبت به قبل تمرینات در گروه هوازی شد ولی غلظت کورتیزول، شاخص توده بدنی و درصد چربی بدن با وجود کاهش بعد از تمرین اختلاف معنی داری نداشت. همچنین نتایج آزمون تی مستقل بین گروه ها تنها در متغیر هورمون رشد معنی دار بود. تحقیق حاضر بیان می دارد با توجه به اثر مطلوب فعالیت های هوازی در افزایش سطح بتااندورفین معتادان در حال بهبودی در مراکز درمانی و کلینیک های ترک اعتیاد از این تمرینات بهره برده شود.