تحلیل حساسیت و ارزیابی آسیب پذیری آبخوان با استفاده از معیارهای هیدروژئولوژیک (مطالعه موردی : آبخوان دشت سرخون هرمزگان)

یکی از راه های مناسب برای جلوگیری از آلودگی آب های زیرزمینی، شناسایی مناطق آسیب پذیر آبخوان به آلودگی، بررسی تغییرات مکانی کیفیت آب زیرزمینی و مدیریت بهره برداری از منابع آب وکاربری اراضی است. در این پژوهش با استفاده از شاخص دراستیک که از ترکیب معیارهای تاثیر گذار هیدروژئولوژیکی و هیدرولوژیکی (عمق، تغذیه، محیط آبخوان، بافت خاک، توپوگرافی، ناحیه غیر اشباع و هدایت هیدرولیکی) موثر برانتقال و یا عدم انتقال آلودگی تشکیل شده است ،میزان آسیب پذیری آبخوان دشت سرخون استان هرمزگان مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج بدست آمده 70 درصد وسعت منطقه دارای آسیب پذیری متوسط، 5/27 درصد آسیب پذیری زیاد و 5/2 درصد دارای آسیب پذیری کم می باشد. با توجه به دو نوع تحلیل حساسیت تک پارامتری و حذف نقشه، در این پژوهش، شاخص آسیب پذیری دراستیک بیشترین حساسیت را در هر دو روش تحلیل حساسیت، به پارامتر اثر منطقه غیراشباع نشان داد. نتایج حاصل از تحلیل تک پارامتری نشان داد که پارامتر عمق سطح ایستابی با وجود اینکه از مهم ترین مشخصه ها در برآورد میزان آسیب پذیری می باشد، ولی برخلاف انتظار تاثیر کمتری برروی آسیب پذیری منطقه مورد مطالعه، در مقایسه با شاخص دراستیک داشته است و با وزن تئوریک اختلاف زیادی در حدود 12 درصد داشته و در مقابل پارامتر محیط آبخوان بیشترین تاثیر را بر آسیب پذیری منطقه نشان می دهد. به منظور صحت سنجی مدل از یون نیترات اندازه گیری شده از 9 چاه منطقه استفاده شد ونزدیک بودن مقادیر نتایج حاکی از دقت قابل قبول مدل درمنطقه مورد مطالعه می باشد.