برنامه ریزی راهبردی احیای محیط طبیعی رود دره های تهران ( نمونه موردی: رود دره درکه )

طی چند دهه اخیر، شهر تهران با افزایش چشمگیر جمعیت شهرنشین روبه رو بوده است. این افزایش شهرنشینی و در پی آن استفاده از زمین جهت سکونتگاه های شهری بدون در نظر گرفتن توان های محیطی، باعث پیامدهای ناگوار و تخریب محیط زیست در تهران شده است و تعادل بین شهر و محیط زیست را مختل نموده است. رود دره های شهری به عنوان یکی از عناصر ساختار اکولوژیکی شهرها می توانند نقش موثری در جهت ایجاد تعادل بین فضای انسان ساخت شهر و طبیعت ایفاء نمایند، اما استفاده گسترده سبب شده تا فشاری بیش از توان محیط به طبیعت وارد شود و شاهد از بین رفتن عناصر طبیعت مانند درختان، پوشش گیاهی، آلودگی آب و… باشیم. لذا ایجاد و افزایش مکان های تفریحی ، برنامه ریزی محیط های طبیعی در راستای حفظ و احیاء اکوسیستم های طبیعی و بهره برداری بهینه از آنها، امری کاملا ضروری به نظر می رسد. مقاله حاضر از نوع توصیفی – تحلیلی و بر اساس مدل ترکیبی تحلیل استراتژیک SWOT و مدل برنامه ریزی استراتژیکQSPM است. این پژوهش به بررسی روند برنامه ریزی احیای محیط طبیعی رود دره ها در شهر تهران پرداخته و رود دره درکه را به عنوان یک نمونه از این رود دره ها مورد مطالعه قرار داده و با انجام مطالعات میدانی و بررسی مدارک، بر اساس امکانات و فرصت ها، محدودیت ها و تهدیدات، راهبردهایی به منظور برنامه ریزی احیای محیط طبیعی این روددره ارائه داده است. نتایج تحقیق نشان دهنده آن است که؛ استراتژی های انتخاب شده QSPM از میان پنج استراتژی برگزیده، استراتژی حفظ، احیاء، تقویت پوشش گیاهی و زیستگاه های طبیعی، با نمره جذابیت 048/6 نسبت به دیگر استراتژی ها از اولویت بالایی برخوردار است.