اثر تجویز توام دونپزیل و اسید فولیک بر اختلالات حافظه فضایی در موش صحرایی نر بالغ مدل بیماری آلزایمر

بیماری آلزایمر یک بیماری تحلیل برنده عصبی است که با فقدان حافظه و ادراک مشخص می گردد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثر دونپزیل و اسید فولیک بر اختلالات حافظه مرجع و کارکردی ناشی از تخریب الکتریکی دو طرفه هسته قاعده ای مگنوسلولاریس انجام شد. در این مطالعه تجربی، 49 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 7 گروه هفت تایی تقسیم شدند: گروه کنترل ، گروه تخریب هسته قاعده ای مگنوسلولاریس (تخریب دو طرفه هسته قاعده ای مگنوسلولاریس با القای جریان الکتریکی 0/5 میلی آمپر به مدت 3 ثانیه) ، گروه شاهد تخریب (ورود الکترود به هسته قاعده ای مگنوسلولاریس بدون القای جریان الکتریکی) ، گروه تخریب تحت تیمار با دونپزیل (0/1 میلی گرم بر کیلوگرم) ، گروه تخریب تحت تیمار با اسید فولیک (5 میلی گرم بر کیلوگرم) ، گروه تداخل دونپزیل- اسید فولیک، گروه سالین (تخریب هسته قاعده ای مگنوسلولاریس+ سالین). در آزمون های اکتساب و یادآوری دستگاه ماز شعاعی هشت بازویی، الگوهای ورود به بازوها برای محاسبه خطای حافظه کارکردی، خطای حافظه مرجع و زمان سپری شده در نظر گرفته شد. تفاوت معنی داری بین گروه کنترل و تخریب از نظر خطای حافظه مرجع و کارکردی وجود داشت (0/05˂P). تجویز توام دونپزیل و اسید فولیک منجر به کاهش خطای حافظه مرجع، کارکردی و مدت زمان سپری شده در دستگاه ماز شعاعی هشت بازویی در مقایسه با گروه تخریب گردید (0/05˂P). تخریب هسته قاعده ای مگنوسلولاریس موش ها موجب افزایش خطای حافظه مرجع و کارکردی شد. همچنین تجویز توام دونپزیل و اسیدفولیک منجر به کاهش این خطاها و بهبود حافظه فضایی موش ها شد.