بهینه سازی توزیع نانوذرات سریم اکساید به عنوان حفاظت کننده پرتویی در محیط آبی دیونیزه

نانوذرات سریم اکساید (CONPs) به عنوان ماده حفاظت کننده پرتویی در برابر پرتوهای یونیزان، کاتالیزور و لایه عایق بر روی سلیکون کاربرد دارند. هدف از این مطالعه بهبود توزیع نانوذرات سریم اکساید در محیط آبی دیونیزه با استفاده از سورفکتانت آنیونی سدیم دودسیل سولفات (SDS) می باشد. مطالعه حاضر از نوع مقطعی- توصیفی است. ابعاد، تصاویر و ترکیب شیمیایی نانوسریا با استفاده از میکرسکوپ الکترونی روبشی (SEM) به دست آمد. طیف جذبی فرابنفش- مرئی سوسپانسیون نانوسریا در حضور مواد فعال سطحی سدیم دودسیل سولفات و تویین 20 خوانش و طول موج ماکزیمم جذب تعیین شد. میانگین غلظت پایدار سوسپانسیون نانوسریا با درصدهای وزنی متفاوت از سدیم دو دسیل سولفات با استفاده از منحنی استاندارد تعیین شد. مطابق تصاویر میکروسکوپ الکترونی گرفته شده در این مطالعه، شکل نانوسریا کروی بود که متشکل از سریم با درصد وزنی 9/97 و اکسید با درصد وزنی 1/2 بود. ابعاد نانوذرات 3/29 نانومتر تعیین شد. بیش ترین جذب UV/VIS نانوسریا در طول موج 318 نانومتر ثبت شد. میانگین غلظت پایدار سوسپانسیون نانوسریا با wt45/0% از SDS افزایش معنی داری نسبت به حضور wt05/0%، wt15/0% و wt25/0% از SDS داشت (001/0P-Value˂). افزایش 5 ساعتی زمان سونیکاسیون، میانگین غلظت پایدار سوسپانسیون نانوسریا را نسبت به طور معنی دار افزایش داد برای افزایش پایداری توزیع نانو سریا می توان از سورفکتانت آنیونی SDS با درصد وزنی بهینه 45/0 استفاده کرد. هم چنین افزایش زمان سونیکاسیون به مدت 5 ساعت می تواند جایگزین بهتری نسبت به افزایش درصد وزنی سورفکتانت آنیونی SDS برای دستیابی به توزیع پایدار باشد.