هنجارگریزی در مضمون سازی و معناآفرینی غزلیات بیدل دهلوی

در نقد آثار ادبی، توجه به ساختار شعر و مسایل زبانی، خواننده را به نتیجه ای مطلوب در فهم و تفسیر محتوا، مضمون و اندیشه سخنوری، رهنمون می شود. یکی از مسایل نوین زبان شناسی در حوزه نقد متون فارسی، واکاوی انحراف از نرم و عدول از هنجارهای زبانی است که در کلام هنرمندان صاحب سبک و نوآور، بسامد چشم گیری دارد. بیدل دهلوی از شاعران صاحب سبکی است که با تاکید بر ابهام در شعر و پذیرش مضامین و ساختارهای نوگرایانه سبک هندی، تصاویر تازه ای را برای دست یافتن به «معنی بیگانه» ارایه داده است. این مقاله بر آن است تا مضامین و ساختارهای دیریاب را که در لباس تشبیه، استعاره، تشخیص، پارادوکس، حس آمیزی و مخالف خوانی خود نمایی می کنند، در شعر بیدل دهلوی تشریح نماید.