بررسی شخصیت های قهرمان و ضدقهرمان در چند اثر داستانی دهه های هفتاد و هشتاد

قهرمان داستان و شخصیت مقابل او در چهار اثر متعلق به دهه دهه ها 70 و 80 «چراغ ها را خاموش می کنم» اثر زویا پیرزاد، «انگار گفته بودی لیلی» اثر سپیده شاملو، «نیمه غایب» از حسین سناپور و «هم نوایی شبانه ارکستر چوب ها» از رضا قاسمی. هدف اصلی این پژوهش مشخص کردن این موضوع است که آیا رمان های ذکر شده واقعیت های دهه هفتاد و هشتاد را منعکس می کنند یا خیر؟ این پژوهش، با بررسی دقیق مفهوم قهرمان داستان و شخصیت مقابل آن، رقیب شخصیت اول، شخصیت اصلی و هدف های آن ها و مطالعه شرایط اجتماعی دهه هفتاد و هشتاد و ارتباطی که خواننده با شخصیت اول داستان برقرار می کند مشخص می کند که آثار نامبرده تصویر واضحی از واقعیت های اواخر دهه هفتاد و دهه هشتاد ترسیم می کنند. انتشار مداوم این رمان ها هم چنین بیان گر محبوبیت انکار ناشدنی آن ها و ارتباط گیری خواننده با قهرمانان و در نتیجه شناخت نگارش و شخصیت پردازی موفقیت آمیز نویسندگان از قهرمانان و رقیبان داستان هایشان است.