تاثیر تمرین کوتاه مدت و تجویز کورکومین بر فعالیت پاراکسوناز-1 پس از ترک الکل در رت های نر ویستار

  پاراکسوناز-1 (PON-1) یک آنزیم متصل به HDL بوده که در کبد تولید شده و به عنوان یک آنتی اکسیدان و ضد التهاب در حضور کلسیم موجب هیدرولیز رادیکال های آزاد و جلوگیری از اکسیداسیون LDL می گردد. مصرف الکل و سبک زندگی بی تحرک موجب اختلال چربی بدن و کاهش فعالیت PON-1 می شود. هدف این مطالعه بررسی تاثیر تمرین و استفاده از کورکومین بر فعالیت PON-1 و پروفایل لیپیدی پس از ترک الکل در رت های نر ویستار بود. بدین منظور 32 رت های نر نژاد ویستار به چهار گروه 1) الکل، 2) الکل - تمرین، 3) الکل- کورکومین و 4) الکل – تمرین - کورکومین تقسیم شدند. به دنبال 4 روز برنامه مصرف الکل و 6 روز دوره ترک، مداخلات تمرین (شنا) و تجویز کورکومین به مدت 14 روز اجرا شد. نمونه های خون به منظور تحلیل های آزمایشگاهی جمع آوری شدند. از آزمون آماری تحلیل واریانس دوراهه و نیز آزمون تعقیبی LSD به منظور بررسی تفاوت های بین گروهی استفاده شد. تمرین به طور مستقل موجب افزایش فعالیت PON-1 شد (001/ 0p=). تعامل تمرین و کورکومین نیز موجب افزایش معنادار فعالیت PON-1 شده بود (02/ 0p=). علاوه بر این تمرین به طور مستقل موجب افزایش غلظت HDL نیز گردید (01/ 0p=). همچنین تعامل تمرین و کورکومین اثر معنی داری را بر افزایش HDL نشان داد (01/ 0p=). یافته های این مطالعه تایید می کنند که به منظور افزایش فعالیت PON 1 و غلظت HDL در رت های نر ویستار، می توان از ترکیب نمودن تمرینات کوتاه مدت شنا و تجویز کورکومین استفاده نمود. همچنین می توان در جهت کاهش عوارض دوره ترک الکل از کورکومین و تمرین به منظور بهبود نیمرخ لیپیدی و افزایش فعالیت PON-1 استفاده نمود.