مطالعه رژیم بارش و دبی حداکثر رواناب شهری در شرایط اقلیمی آینده (مطالعه موردی: حوضه سیل برگردان غرب)

از جمله اثرات پدیده تغییر اقلیم، تغییر در رژیم هیدرولوژی و افزایش احتمال مواجهه با رخدادهای حداکثر می باشد. مقاله حاضر به بررسی رژیم (شدت و فراوانی) بارش و رواناب حداکثری تحت اثر تغییر اقلیم در حوضه سیل برگردان غرب تهران می پردازد و تغییرات رخ داده در دوره بازگشت های بارش و رواناب حدی حوضه را در دوره آینده (2080تا) 2090با دوره پایه (1999تا) 2000مقایسه می کند. بدین منظور خروجی مدل اقلیمی MRI-CGCM2. 3. 2aتحت سناریوی انتشار A1Bبه صورت نقطه ای (در مقیاس ایستگاهی) برداشت گردید و از روش عامل تغییر نیز جهت ریزمقیاس سازی و تولید سری زمانی بارش روزانه حوضه استفاده شد. سپس با استخراج داده های حداکثر بارش روزانه، مقدار بارش یک ساعته حوضه با دوره بازگشت 10سال محاسبه و از آنجا منحنی شدت - مدت - فراوانی بارش حوضه برای دوره پایه و نیز دوره آتی مورد بررسی حاصل گردید. در مرحله بعد مقادیر روزانه بارش به مدل بارش-رواناب SWMM وارد و سری زمانی روزانه رواناب خروجی از حوضه تولید شد. در انتها با استخراج توابع چگالی احتمال دبی حداکثر، به تحلیل تغییرات رژیم رواناب حوضه در دوره آتی نسبت به دوره پایه پرداخته شد. نتایج نشان می دهد که شدت بارش های حدی در دوره زمانی آینده نسبت به دوره پایه اندکی کاهش می یابد. به علاوه نتایج نشان از افزایش دبی رواناب حوضه در افق 2090نسبت به دوره پایه دارد. با حرکت به سمت آینده، با افزایش فراوانی و احتمال رخداد یک مقدار مشخص از دبی رواناب در حوضه مواجه هستیم و برای یک دوره بازگشت مشخص نیز شدت جریان سیل شهری افزایش پیدا می کند. بنابراین به کارگیری اقداماتی جهت تطبیق با اثرات پدیده تغییر اقلیم در این حوضه ضروری به نظر می رسد.