تاثیر چهار هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مصرف کوآنزیم Q01 بر توان هوازی و بی هوازی بسکتبالیست های جوان

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر چهار هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مصرف کوآنزیم Q10 بر توان هوازی و بی هوازی بسکتبالیست های جوان بود. به این منظور، 20 بسکتبالیست جوان با دامنه سنی 20 تا 25 سال انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه 10 نفره دارونما و مکمل با شاخص توده بدنی(11/1±02/24) و (75/0± 14/24) کیلوگرم بر متر مربع تقسیم شدند. آزمودنی ها در قبل از شروع و بعد از اتمام دوره تمرینی، آزمون رست (برای برآورد میانگین توان بی هوازی) و آزمون کوپر(برای برآورد حداکثر اکسیژن مصرفی) را اجرا نمودند. آزمودنی‎ها سه جلسه در هفته به اجرای تمرینات بسکتبال و تمرین تناوبی شدید ‎پرداختند. دوز مصرفی مکمل کوآنزیم Q10 بدون اطلاع از محتوای کپسول (مطالعه دو سویه کور) به مدت 30 روز حدود 5/2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز بوده است. بررسی آماری داده ها نیز توسط نرم افزار SPSS نسخه 20 در سطح معنی داری (05/0>p) صورت پذیرفت. نتایج تحقیق نشان داد تفاوت معنی داری بین دو گروه دارو نما و مکمل در مقادیر VO2max قبل و بعد از 4 هفته تمرینات تناوبی وجود ندارد(05/0<p). همچنین تفاوت معنی داری بین دو گروه دارونما و مکمل در مقادیر توان بیشینه و شاخص خستگی قبل و بعد از 4 هفته تمرینات تناوبی یافت نشد(05/0<p). به نظر می رسد، تمرینات تناوبی شدید می تواند باعث بهبود عملکرد هوازی و ظرفیت بی هوازی شود اما مصرف کوآنزیم Q10 همراه با انجام تمرینات تناوبی نمی تواند تاثیر معناداری در بهبود شاخص های هوازی و بی هوازی داشته باشد.