بررسی رابطه میزان استریول غیرکونژوگه سرمی مادر با دیابت بارداری

دیابت بارداری، شایع ترین عارضه طبی دوران بارداری است. تشخیص زودهنگام و انجام اقدامات پیشگیرانه و درمانی لازم، باعث کاهش عوارض کوتاه مدت و بلندمدت مادری، جنینی و نوزادی می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط استریول غیرکونژوگه با دیابت بارداری انجام شد. این مطالعه مورد - شاهدی در سال های 97-1396 بر روی 60 زن باردار مبتلا به دیابت بارداری (مورد) و 120 زن با بارداری سالم (گروه شاهد) مراجعه کننده به بیمارستان های مهدیه و طالقانی شهر تهران انجام شد. در نمونه ها، تریپل تست در هفته 17-14 بارداری و تست تحمل گلوکز خوراکی با 75 گرم گلوکز در هفته 28-24 بارداری انجام شده بود. روش گردآوری داده ها مصاحبه بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 17) و آزمون های تی مستقل، کای دو، من ویتنی، رگرسیون لوجستیک انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. میانگین و انحراف معیار استریول غیرکونژوگه در گروه مورد 61/0±17/1 و در گروه شاهد 47/0±02/1 MOM بود. میزان استریول غیرکونژوگه در گروه مورد به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود (011/0=p). افزایش میزان استریول غیرکونژوگه در اوایل بارداری می تواند به عنوان یک تست تشخیصی جدید دیابت بارداری مطرح و مورد بررسی قرار گیرد. بنابراین با شناسایی زودهنگام زنان در معرض خطر، می توان اقدامات لازم برای کاهش عوارض آن را انجام داد.